Davai Dumplings, Over Eten #123

[00:00:05] Je luistert naar een nieuwe aflevering van Over Eten, de podcast voor nieuwsgierige eters en drinkers. Mijn naam is Stijn Deschacht. Welkom bij een nieuwe aflevering van Over Eten. In 2018 begonnen twee studenten in Gent met het plooien van pilmeni. Voor degenen die niet goed weten wat dat is, zouden ze hier op basis van de naam al opgegeven hebben. Want meestal is het zo, wat een Vlaming niet kent, dat gaat een Vlaming niet eten.

[00:00:33] Gelukkig hadden de twee jonge founders dat door en noemden ze hun product Dumplings. Met succes. Hun kleine bedrijfje evolueerde en in plaats van homemade dumplings met vlees en Albert Heijn BBQ sauce kwam het besef dat vlees niet precies sustainable is en dat vegan food vaak saai is. Twee vaststellingen die ervoor zorgden dat hun pilmeni, hun dumplings, evolueerden. En dat is een pivot die eigenlijk geen windeieren opgeleverd heeft.

[00:01:00] In 2018 werden 500 dumplings per dag gemaakt, nu 30.000. De dumplings zijn te krijgen in supermarkten bij Foodbag online. Ze slaagden om investeerders mee te krijgen in het verhaal en werden vorig jaar als beste foodtruck van Pukopop verkozen. Daarnaast zijn ze ook de koning van broccoli redden en dat op een hilarische manier uitmaken op social media. Die account is goud. For real, no cap.

[00:01:26] Eén woord Russisch spreken in deze podcast stond niet op mijn bingo kaart voor 2025, maar Rusland, welkom. Davai, Davai. Davai, Davai, Davai, Davai. Ja, het bedrijfje heet Davai Dumplings. Eerst en vooral vind ik de woordkuze voor Davai eigenlijk wel interessant, want als je dat opzoekt, dat woord, heeft dat heel veel verschillende betekenissen. Dat kan betekenen let's go, hurry up, maar evenzeer geef dat maar aan mij.

[00:01:53] Hoe zijn jullie daarbij gekomen om Davai te kiezen als naam? We hadden eerst een andere naam, het was Palmoendo, omdat gelijk dat gezegd, ons idee komt van de palmenie, de Russische dumpling. Dus pal, palmenie, moendo, wereld. Want we dachten, we gaan een wereldkeukendumpling maken. Dus Palmoendo leek ons een mea goeie naam en we waren zo twee weken bezig of zo. En we hadden gevraagd aan onze vrienden, zo'n anonieme pol, wat vind je van de naam Palmoendo? En zo, ja, goed, heel goed, en die typische, denk ik, 80% was zo zeer slecht.

[00:02:22] En we waren zo van, oei, oké. Die vijf, sucked, duidelijk. En we dachten van, oké, we gaan niet koppig doen van, oei, maar nee, dat is een goeie naam. We gaan gewoon een andere kiezen. En dan waren we gewoon aan het denken over de namen. En ik weet nog, maybe ten niks, het is waar we zijn in Ardennen, want onze examens waren net gedaan, we zijn pijs van, allee, we moeten een andere naam hebben of zo. En ik weet nog zo, mijn pa was ook zo aan het zeggen van, no, Davai, en dan betekent gewoon zo van, allee, kom, doe gewoon, allee, dat maakt toch niet zoveel uit. No, Davai, Davai.

[00:02:52] Zo van, allee, allee, ga maar, allee, doe gewoon, doe gewoon. Dus ik dacht zo, Davai. Want als zo niet te Russisch is, als in, je kunt niet zo opeens je bedrijf, Vladimir Spelmeni, of zo, allee, stelte zo, het mag niet te Russisch zijn. Lekker dat je zelf zei van, een Vlaamijn gaat niet echt iets nieuws eten, en je moet zeker niet te nieuw of te crazy maken. Terwijl dat, eigenlijk is dat niet nieuw, of is dat niet crazy? Nee, nee, nee.

[00:03:16] Dat is een traditionele dumpling die al super lang gegeten wordt in Rusland, Wit-Rusland, variaties erop, zoals de Oekraïnse Vareniki, die bestaan ook nog, dus, allee, er is heel veel variatie daarop. Ja, inderdaad, maar het is een net, we dachten aan Davai, omdat gewoon, het is een niet Russisch woord, ik had ook in mijn les marketing geleerd, de beste naam hebben twee lettergepen, Davai, dus dat was gemakkelijk, en het was nog niet getrademarked. Allee, je had zo één Davai in Europa en dat was een kledingsmerk, dus dacht ik ook

[00:03:45] van, oké, vergeet je wel. Dus, en het pakte ook zo de vibe heel goed, we hadden gewoon zo van, we hadden niet echt een goed businessplan, we hadden gewoon zo van, allee, kom, we gaan dat doen, dus Davai, Davai. Ja, want voordat je zelfs begint aan een businessplan, begin je maar ergens in de keuken eens gewoon te plooien, want op jullie website, daar staat er van, ja, wij zijn dat begonnen, want die uit de Russische supermarkt, superlekker, die van, jong, niet lekker, sorry, die van je mama, superlekker, maar ja, op een bepaald moment ga je daar nest uit, won je niet meer

[00:04:14] bij je mama, had je toch de cravings voor iets lekkers. En dan ben je eigenlijk begonnen dat te plooien. Ja, het was ook vooral omdat, we hadden lessen gekregen van een entrepreneur in Artevelde, en die waren bezig over dit is de beste tijd om stand-on-neming te starten, blablabla, en we dachten, oké, cool, maar we vonden, alle stand-on-nemingen gingen altijd gewoon tech, of iets, allee, zo, en honestly, allee, shout-out naar alle techboys die luisteren,

[00:04:41] maar dat is zo fucking saai, ik wil echt niet nog een B2B saas start-up maken, of nog een, oh, I don't really care, dus we dachten ook gewoon van, oké, wat vinden we interessant, we vinden eten wel best interessant, het is ook niet moeilijk, allee, dat dachten we, maar eten is fucking moeilijk, maar toen dachten we van niet. En zo zijn we eigenlijk gewoon gekomen op, gelijk dat je zegt, ik had dat traditioneel eten van mijn man, mijn bit vond dat ook mega lekker, en we dachten van, kom, we gaan dat gewoon doen.

[00:05:10] Dus het is eigenlijk echt wel gestart vanuit het idee van, oké, we gaan iets ondernemen, ja, we weten gewoon nog niet wat, that's it. En dan, oké, nu gaan we naar de winkel, nu gaan we ingrediënten kopen zoals ik weet dat mijn mama deed, laat ons eens proberen. Ja. Want ik kan mij ook wel voorstellen dat, om dat met de hand te maken, dat dat ook wel in je vingers moet zitten. Ja, maar dat zat wel een beetje in mijn vingers, allee, want ik had dat al een paar keer gemerkt met mijn man.

[00:05:36] Dus je mocht al van, allee, het is in de kerstperiode dan zo typisch dat je mee aan de keukentafel stond en mee mocht te ploien. Dat is het idyllisch beeld. Het was eerlijk gewoon van, Rusland, stop met gamen, kom nu naar de keuken en kom mij helpen. Dus dan, oké, yes. En dan begon dat nu. Dus dat je in de keuken stond mee te helpen, of dat dan nu verplicht was of niet, je stond er wel. Ja, je stond er wel. Dus het was, ik denk net zo, het idyllisch beeld van zo, oh ja, maar dat eet was leuk en ook gewoon, het is een vrij leuke handeling om een dumpling te maken, vind ik.

[00:06:06] Van, ja, je kunt iets klaar maken en dan in de oven steken, maar hier is het echt zo gemaakt eigenlijk, volledig product, dan sticht je het gewoon in het water en het is klaar. Het is zo, je bent even 90% van het product daar. Dus alles gewoon wel leuk en meebeurt is eigenlijk veel beter dan mijn dumplings maken, want in het begin waren we dat samen aan het maken, maar zij is echt crimineel snel geworden. Dus we maakten eerst alles thuis en ik weet nog, eerst bij mij thuis hadden we een paar gemaakt en dan bij haar thuis. En dat was echt, dat was zo FFV unproof.

[00:06:35] De eerste, maar ja, logisch iedereen. Oké, maar als ik alle ondernemers hoor die met iets begonnen zijn hier, of dat jij als ik naar Pastology luister, als ik naar Julie van Think Tomato luister, ja, het begin is moeilijk en niemand weet wat het FFV is als ze beginnen. Maar niet, nee, nee, nee. We hadden letterlijk, allee, ik weet nog zo de eerste dumplings die we maakten bij me, die zo werden verkocht, niet aan Friends & Families, maar zo aan een event. We hadden onze laptop hier staan, we waren zo zonde van zendtijd en baste aan het kijken,

[00:07:04] wat wij dumplings aan het maken waren. De ouders passeren zo in de keuken en we zijn gewoon zo dag en nacht dumplings aan het maken en zo oké, naast ons staan een blik. Iced tea, op een moment was ze die iced tea, val op de tafel en wij zo, oh nee, oh nee. Wacht, dat deeg kunnen we nog gebruiken, dat is oké, dat is oké. Het is gewoon een beetje nat, doe er wat bloem op. Dus dat is gewoon zo dumplings met zo'n iced tea in. Het is gewoon zo, what the fuck? Allee, zo moesten we dat nu zeggen, crimineel. Maar oké, dat is echt, iedereen begint ergens. En dat was ook wel zo'n erg is.

[00:07:32] Ik denk dat het ook hetgeen is wat ik had geleerd, als ik nu terugkeek naar die tijden, rationeel denk je, hoe the fuck? Allee, what the fuck zou je dat doen? Je bent aan de keukentafel, je gaat je aan het verspillen, wat dumplings maken, niet eens zo veel, niet eens zo rendabel. Allee, totaal niet rendabel. Ja, als je dat allemaal met de hand doet, allee, bedoel. Nul. Ja, er is daar een markt voor, denk ik, als je bijvoorbeeld raviolis maakt, met de hand, omdat er zijn mensen die specifiek daarnaar op zoek zijn. Ja.

[00:08:00] Laat ons eerlijk zijn, de Russische keuken, bij ons niet gekend, niet bemind, geen interesse. Nul. Ja, echt nul. Ik denk ook, we hebben die markt echt wel gerampt. Allee, als in, zoals je zegt, het is niet, niemand kwam ooit naar ons en zei, oh my god, dit is nu echt keer wat ik wou. Nooit. Allee, maar zelfs omgekeerde, er waren Russen die kwamen naar ons en die zeiden, oh my god, pulmini, ja. En dan proeven ze, het is zo, hé, maar dat is zonder vlees.

[00:08:29] Huh, wat, dat wil ik niet. Dus ze kennen, het al de mensen die dit product willen, hij duwt die compleet weg door de vegan kant. Dus, dan. In het begin had je die misschien wel kunnen meekrijgen. In het begin wel. Tot op bepaalde hoogte. Ja, maar. Maar ik vind dat wel funny, dat staat dan met een grote foto van een fles barbecue sauce op die website. Dat was dan, je had wat vlees, je deed daar een barbecue sauce bij en dat was uw vulling. Ja. Om het een beetje kort te zeggen. Ja, 100%, dat was het eerlijk.

[00:08:57] Want, gelijk op die website staat ook, en dat was ook zo, we wilden wel dimplings maken, want we wilden ook wel zo kens hun eigen insteek. En ja, we konden nog niet koken, we wisten niets van eten, maar we dachten gewoon van, waarom warm water uitvinden. Barbecue sauce van Alplein is best wel lekker. Stick dat gewoon in de dumpling. Super. Ik weet nog dat wij... Heel klassiek recept, super traditioneel. Ongelooflijk, ongelooflijk. Ja, mijn oma zou zo trots zijn. En Remia barbecue sauce, love that.

[00:09:24] Ik weet nog dat wij ooit hadden gebeld naar Remia ook, om te vragen van, ja, hey, wij gebruiken jullie barbecue sauce om dumplings te maken, hebben jullie bidons van vijf liter? En die vrouw aan het telefoon zo, wacht, wat doe jij? Dumplings? Met onze barbecue sauce. Ja? Ja, nee, sorry. Allee, wat vraag jij? Ga weg. Allee, wat is dit? Dus dat was net een vre... Allee, honestly, die dumplings waren wel nog best lekker, maar oké, het was ook niet zo moeilijk, het vlees, het barbecue sauce, het uitjes, allee. Goeie combo. Ja, het is zeker niet slecht.

[00:09:54] Allee, leg gewoon wat vlees met uitjes op een grill, smeren wat barbecue sauce over, had ook een goede combo. In theorie, vredgel. Ja, voilà. In praktijk ook vredgel. Maar schaalbaar, niet echt. Ingrediëntewijs ook niet. Schaalbaar omdat de flesjes te klein zijn. Ook omdat gewoon... Ja, na een tijdje, en allee, ik had het ook al gehoord van een paar mensen die gehoren op de podcast, na een tijdje als je bezig bent met food, word je echt zo bijna religieus overtuigd van goed eten. Allee, of er komt zo'n moment.

[00:10:21] En na een tijdje lees je die ingente lijst van Gemia barbecue sauce en zei wel eens van oké, dit is wel lekker, maar ja, het is niet zo goed. En dat was zo rond hetzelfde moment dat we ook besloten van we zijn dumplings aan het maken met vlees, met Gemia barbecue sauce, met kippen gehakt, goedkoop gekocht. En dat is allemaal leuk in het begin, ken je? Het is super cute. Maar na een tijdje denk je van oké, wat willen we eigenlijk doen? Want we zijn dit wel nu al, ik weet niet, twee, drie, vier maanden aan het doen.

[00:10:50] We gaan duidelijk niet stoppen. Is het niet tijd om een keer na te denken waarom we dit aan het doen zijn? Ja, want je begint daaraan omdat je wil dat bedrijfje starten, je wil iets doen. Je begint en dan groeit dat wel al. Want anders ga je niet na drie maanden zeggen van oké, ga even nadenken. Want, dus er was wel, daar had je wel al het gevoel van, er is hier een markt voor of wat? Er was, ik denk, bij Davai is er nooit een markt geweest, er is altijd een markt gecreëerd.

[00:11:20] Maar je had een markt gevonden. Ja. Dat is misschien een beter woord. Ja, het is denk ik echt wel, een van de eerste omslagen die we hadden was, als we echt opleisten van klanten, natuurlijk had je in het begin Friends & Fools en die vonden, logisch. En dan zeiden, wauw, super lekker doen. Dat is een goede omschrijving, Friends & Fools. Zo'n mensen die daar toevallig opstuiten en dan toch een keer een kans wagen. Ja, zo waren hem niet. En dan onze eerste echte klant was One, nog steeds klant, dat is de verpakkingsvrijwinkel in Gent.

[00:11:47] Super gewijze mensen, echt mega shout-out naar hen, want door hen hadden we zo'n oh my god, we hebben een echte order nu, we moeten facturen. Allee, Kenzo, heb dan zo je eerste stap. Nog steeds Friends & Fools categorie. En dan, onze eerste grote klant was Bioplanet. Maar dat was al net na de transitie van, we gaan van vlees weg, we gaan het vegan maken. Chance, want ik denk niet dat fucking Bioplanet de Remia barbecue-sauce dumplings ging kopen. Allee, who knows, maar denk van niet.

[00:12:14] En dat was wel echt een kantelpunt, want we zijn gegaan van, we deden dat, we probeerden bij restaurants, niemand moest dat hebben, iedereen vond dat graag, bla bla bla. En dan heb ik even een afspraak met de aankoper van Bioplanet en dat was via Tom van Damme, de ondernemerscoach van Ugent. Mega, mega shout-out, want zonder hem stonden we dat niet. En die vond dat wel een interessant product. We kwamen daar ook zo, maar kent, je zei jong, dit is uw allereerste aankopergesprek. We gaan echt gaan zweten en zo, oké.

[00:12:43] Maar voor die guy was dat gewoon een average Tuesday. Allee, stond er dan, whatever. Allee, en hij was van, oké, leuk, leuk beduikt. Ah, wij zijn, ah, hele z'n jonge starters. En hij zegt ook zo opeens, ah, ik heb hier een artikel gelezen over jullie. Je wilt Russische dumplings op de markt. Leuk. Ik zei, what the fuck, die heeft een artikel? Allee, hij zei zo, oh my god. Hij googelt dit en hij komt daar wel snel op uit natuurlijk. Ja, en dat werd eigenlijk niet zo moeilijk, maar hij zei van, oh my god, hoezo weet je, hasten. En dan bakte hij die dumplings klaar en hij zegt zo, oké, ça va, ça va. Ja, is goed, ik wilde wel een keer een testje geven.

[00:13:13] En dan voor de kerstperiode van 2019, ja, hadden we onze eerste grote bestelling. En dat was drie paletten van de dumplings. Met, we gingen van Oornen en Friends & Fools en zo soms keer wat 100, 200.000 dumplings. En dan denk ik, nu, wat was dat, een orde van 18.000 dumplings. Maar wij maakten op dat moment 3.000 per dag maximum. Maar je moet denken, oké, 3.000 per dag als gereken, dat klinkt als 60. Dat is een weekje doorwerken.

[00:13:42] Ja, maar eigenlijk drie weken, want het week doorwerken, je dumplings maken, je moet ze ook nog een keer inpakken, je moet nog een keer vulling maken. Allee, dat was drie weken en een stuk gewoon niets anders dan. En dat was hel. Allee, dat was leuk, maar dat was hel. Want, wat dan is gebeurd, ja, tuurlijk, dat is uw eerste orde, dat is voor een supermarkt. Alles moet tiptop in orde zijn. Ken het daarvoor, kunt wel wat saus zijn, inderdaad. Maar, een van de grote problemen die we hadden met handmatig is, handmatig is niet precies je werk.

[00:14:10] Dus, we hadden dumplings van gemeld 21 gram. Maar, voor die bio-plant order, we waren aan het kijken. En wat is het door? Op het einde van de productiedag, tja, we hebben weer vulling over. En we hebben al onze dumplings gemaakt. En dan besef je, fuck, de dumplings wegen te weinig. En dan checken we, oh nee, ze zijn allemaal 19 gram. En we steken 10 per pakje, dus het is 190. En in plaats van 210, ja. Ja, what the fuck. Dus wij gaan in paniek, mee met en ik naar buiten. Oh my god, wat gaan we doen, wat gaan we doen? We bellen naar de aankoper van BioPlant. En we zeggen van, hey, kijk, de dumplings wegen te weinig.

[00:14:39] Dus we gaan in plaats van 10 dumplings, 11 dumplings per zakje doen. En hij zei, ja, tjol. Allee, voor mij, zolang het gewicht klopt, is dat oké. Maar ja, voor ons betekent dat nog twee dagen extra. Want ja, het weegt te weinig. En toch wel, we gaan bellen zijn. En we zeggen van, oké, oef, crisis avoided. Gaan we terug naar binnen, in onze productieplek. En we horen zo, woe, zo'n machine die kapot gaat. En we hadden een jobcenter. En we zeggen van, what the fuck is net gebeurd? En we gaan naar binnen en die jobcenter komt naar ons. Nee, nee, even weg. Pak je een koffietje.

[00:15:09] Het is allemaal oké, het is allemaal oké. En je weet, als iemand dat zegt, het is niet oké. Het is niet fucking... Ja, het is down, het is down. Shit. Dus we kijken zo. Ik vind het ook altijd funny dat mensen dat zo proberen. Nee, nee, het komt wel goed. Terwijl iedereen ondertussen toch al weet van, ja, het is niet goed. Het is niet goed, man. Het is niet goed, het is niet goed. Het is oké. Just own it. Dus dat weet wel, it happens. Ja. Maar het is kut. Maar hoe rapper we het fixen, hoe beter. Inderdaad. Terwijl, als jij dat nog probeert, wat is het hier voor een dag, dan zijn we een dag verder.

[00:15:37] Lettelijk, we hadden onze oorlog binnen tien dagen. We moeten die shit in orde hebben. En we moeten nog twee dagen uitvinden. En wat is er gebeurd? Ze wilde de pastamachine kuisen, toen we weg waren. En ik had een manier om die elektrische pastamachine te kuisen. Dat was zo met een handdoek er tussen. Maar ja, je moet al één velletje plooien en zo heel voorzichtig. En ze had die handdoek erin gestoken. Die motor, compleet gecashed. Tegens afgedoed. En onze elektrische pastamachine, kapot. Maar ja, dat was ons bread and butter. Allee, je kent. En ook, we waren nog jonge ditzen.

[00:16:07] En wij zeiden, oh my fucking god. Wij zijn zo gescheten. Wij moeten twee extra dagen produceren. We hebben geen elektrische pastamachine. Dus Céline, die jobcentre, die was wel zo oplossingsgerecht. Ik ken het zo. Weet je wat, het is oké. Het is oké. Zij is naar buiten gaan. Dus Hans die buurt in Schellebellen, want dat is onze productie, gaat de grond zoeken naar een pastamachine. Je kunt het goed. Dat verhaal ook. Hey, ik heb een pastamachine kapot gemaakt. Hij heeft een pastamachine. Ze is dan teruggekomen met een handmatige. En daar hebben we denk ik... Dus ergens gewoon random deuren van aflopen. Random deuren.

[00:16:37] En een omaatje zei gewoon zo'n, ah ja, schoen, ik gebruik dat toch niet. Pak maar. Dus wij hebben denk ik 8000 dumplings met zo'n fucking hand. Maar dat was toch crimineel. Maar dat was echt crimineel. Ik heb echt mijn leven gehaat. Dus dan is er iemand met een schotterblissier naar huis gegaan. Moi. Ik deed deeg. Maybe it did the dumplings. En Céline deed de vulling. En jezus. Maar ook wat dan elektrische pastamachine bestaat. Dus oké, dat komt aan binnen drie dagen. No sweat. We krijgen onze order. En we krijgen een... Hoe noemt het?

[00:17:06] Een gaming chair. Allee zo. Een, ja. Dat is speciaal om pastamie te maken. Ja, awal. En we zien dat zo. En we bellen ze naar die gast. Van ja, er is een forte fucking order gebeurd. Ah ja, oei, sorry. Awal, we gaan dat leveren binnen vijf dagen. Maar we zullen... Vijf dagen? Allee. Kijk, ik moet nog vijf dagen een handmatje tossen. En het schoen ze van oh my god. Dus. We hebben vooral onze eerste BioPlanet order. Eigenlijk gewoon eerst en vooral constant in de stress gezien. Ja. Ja, constant stress. Handmatig deeggemaakt.

[00:17:36] Gekste moment van die tijd gehad. Echt 10% extra dumplings gemaakt. En dan de laatste dag. Want ja, we zijn bij een gigantische tijd tekort. Hebben we gewoon een nacht doorgewerkt. Geslapen in de auto op de parking. Twee uur lang. Het was fucking kou. Dan heb ik binnen hem doodjes beginnen stempelen van datums. Dumplings beginnen insteken. En dan moest normaal gezien die transporteur komen om die levering op te halen. Maar ik werkte toen ook nog part-time in de Starbucks. Want ik dacht van oké, ik wil full-time lavaai. Ik wil geen echte job doen.

[00:18:06] En fuck de Starbucks. Echt on record. Ik dacht, ik ga gewoon in Starbucks werken. Want ik haat die job. En dan ga ik gewoon niet weg willen. Het is een beetje geld, maar het is ook een beetje... En ik moest mijn shift beginnen om twee uur die dag. En ik dacht, het is oké. Om twaalf uur komt die transporteur hier. We gaan de eerste levering kunnen wegshippen. Leuk, leuk, leuk. Die guy was te laat. En hij blijft niet komen. Hij blijft niet komen. Hij blijft niet komen. En ja, ik moet doorgaan naar Starbucks. Ik pak mijn trainen om te gaan naar Gent.

[00:18:34] En ik zeg, tien minuten later komt die flikker. En dan is het gezegd van, what the hell? En hij spreekt geen Nederlands. Hij spreekt enkel Russisch. En ik was net weg. De enigste Russisch sprekende van het bedrijf op dat moment. Ja, inderdaad. Dus mij werd dat ook zo een crisis van, wat gebeurt er hier allemaal? Hoe cursed is deze eerste levering? Maar dan, oké, het is allemaal goed gekomen. Bla, bla, bla. Super leuk. Een beetje wagen weer, hè. Met de telefoon allemaal toch gelost te krijgen. Ja, maar echt zoveel.

[00:19:03] En ik weet nog, die periode was echt wel de meest stressvolle periode. Van dat moment. Maar hij heeft ons ook al het allermeeste leerd. Van stressmanagement, crisismanagement. Ja, gewoon doorzetten. Je leert wel echt zo je grenzen kennen. En dat was vrij nieuw in het bedrijf. En dat was ook onze allereerste order van een grote klant. Ergens wel goed, want ik weet ook zo, meestal gebeurt deze crisis zo ergens verder. Nu gebeurde het in het begin. Maar dat zorgde er wel voor dat de rest wat vlotter liep.

[00:19:33] Dus super kut, maar ook wel super, ik weet niet, leegrijk of zo. Ja. Dus dan is die bestelling weg. Ja. Dan ga je toch een week later gaan kijken in de Bioplanet of dat daar ligt. Ja. Of hoe voelt dat dan? Want je hebt dan eerst al die stress, maar dan zie je dat wel echt mooi in een verpakking in een winkel liggen. Maar dat was zot. Je moet toch ook wel een ongelooflijk gevoel van trots ervaren. Wij waren goed oud toen. 21, 22, denk ik, zoiets. En we hadden een product in de supermarkt.

[00:20:03] Ja, en je weet dat je je leven goed hebt gegeven en duizend andere anekdoten is, maar niet de moeite. Ja, de packaging is zo met ons laatste geld. De dumplings die we zelf hebben gemaakt. De zot gevoel, maar ook wel echt zo'n... Dan besef je dat ook wel, want iedereen denkt altijd retail, superleuk. Superleuk. En once you're in retail, it's amazing. Je beseft ook al bij dat moment, want ik weet dat nog, toen we in de bio-plant waren, en ik zie zo de verpakkingen, en tegenstelling mijn hoofd ging was,

[00:20:32] oei, de cheesy verkoopt veel minder dan de spicy. En dat denk je wel mensen. Soms geeft je dus van, oh fuck, hoe lijn ik wel. Maar het is niet van, wauw, je ligt er... Money, money, money. Het is knokken. Dan begin het werk. Dat is een beetje zoals bands die een singeltje op de radio krijgen en die een mooie voorprogramma mogen doen. Die denken soms van, ja, we zijn er. Maar dat is het moment dat je die versnelling hoger moet beginnen gaan. Ja, inderdaad. Maar ik heb wel het gevoel dat dat iets is wat jullie gevonden hebben.

[00:21:00] Maar wat ik me dan ook afvraag is, nog voor die bestelling van Bioplanet, jullie pivoteren van de barbecue sauce. Je zit neer. Je hebt die meeting van, ja, de akket is tof. Er moet iets veranderen. Wat gaan we doen? Op basis van wat ben je dan tot dat besef gekomen dat, één, dat vlees niet sustainable genoeg is. En dan twee, dat vegan food niet ideaal is.

[00:21:28] Want de meeste mensen die niet bezig zijn met vegan food, die aan hun besef van die wereld. Ja. Dat was in de periode dat vegan food wel zo'n beetje aan het opkomen was. Het was wel niet de piek, maar het was wel zo, oei, meat is bad en plant-based. En dat was een beetje overgewijt van Amerika en al. Maar bij ons was dat besef door twee dingen. Dat was gewoon, als je naar de supermarkt ging en je koopt vlees en het is goedkoop en het is niet zo lekker.

[00:21:58] En dan zie je documentaires van, oei, meat is me about en onze planeet gaat litten kapot. En je beseft, oei, we zijn 21, we moeten nog minstens 60 jaar leven. En die 60 jaar gaan max 20 zijn als we zo blijven doordoen. Dan besef je wel van, dijm, wij kunnen ook wel ergens een impact hebben hierop. Ook al is dat klein, ik denk, veel mensen verliezen zich altijd in de maar ja, ik ben zo klein of welke impact ga ik ooit hebben. Het gaat niet echt daarom. Het gaat gewoon om, maar ja, hoe wil je op het einde staan? Wat heb jij bijgedragen of niet bijgedragen?

[00:22:27] En we zaten net een keer neer en we waren gewoon van ja, ten eerste, meat is bad. Allee, we waren zelfs nog vleeseter, maar we beseften gewoon van onze leveranciers van vlees zijn ook niet echt zo top. Want je kan het, je moet, wat is het, prijsgemaaktig goed product aanbieden. Goedkoopvlees is niet zo goed. Nee. En groentekunde voor dezelfde prijs zal de prijs zoveel beter krijgen. En ook, dat was ook al een heel goede, wat is het,

[00:22:55] X gaat duwen om dat te veranderen. FHVV-controles op vlees zijn fucking horrible. Allee, echt. Maar nee, we lezen dat boek van FHV-controles, dat is vlees en dat en dat en dat en dat en dat en dat en dat. En wij waren gewoon zo'n... De traceerbaarheid is veel belangrijker bij vlees dan bij groenten. Denk zo de indruk. Maar en ook, niet enkel traceerbaarheid. Wij waren ook wel ergens realistisch over wie we waren. We waren niet een groot, enorme bedrijf. We waren twee jonge mensen die dumplings maakten.

[00:23:24] Niet alles was perfect, niet alles was in orde. Allee, we hadden net een crisis dat onze dumplings te weinig woogen en onze pasta-machine was kapot. Allee, kenzo. Maar ja, you gotta be honest van, oké, het is ook wel een risico als we doorheen met vlees. En er is ooit keer een badge die niet goed gekoeld was en die geraakt in de... Allee, snap je van... Hij zei ook wel ergens van... Ten eerste, het is beter. Ten tweede, je wilt echt niet op je geweten hebben dat je ooit iemand ziek hebt gemaakt. En alle twee die problemen konden skippen door gewoon te veranderen.

[00:23:53] En dat was niet echt een idealistisch punt. We waren geen vegans. Maar het was meer een punt van we willen een betere wereld nalaten en met dit kunnen we dat wel doen. Dus dat was eigenlijk wel een vrij makkelijke idee-switch. Maar een idee is maar goed als de uitvoering goed is. En de uitvoering was horrible. Allee, in het begin... Oké, we gaan, chance. We hadden een vrij goed... We zijn eigenlijk altijd getrokken van die gremia barbecue-dumpling. En we dachten, oké, wat werkt er? Waarom vinden mensen lekker?

[00:24:22] En dat was smoky, dat was een beetje meaty, dat was dit en dat. Dus we zijn de vegan spicy noemden we dat. Dat was gewoon die dumpling met vlees, maar dan vegan. En dat is eigenlijk nu de Mexican chili die we hebben nu. Allee, veel verbeterd, maar gewoon same basis. We zijn gewoon beginnen kijken naar smaakpaletten van wat maakt vlees en wat maakt deze dingen lekker. En eens dat je dat bekijkt, besef je, oké, vlees is lekker, 100%. Maar vlees is ook vooral lekker door uien, leuk, kruiding, zout, dit, dat.

[00:24:52] En dan begin je dat te analyseren en dan begin je te komen van hoe kunnen we dat nu steken in groenten? Welke groenten kunnen we gebruiken die dezelfde mondervaring geven? Die dezelfde smaak? Hoeveel olie moet erbij? Hoeveel zuid moet erbij? Oké. En ik wil niet zeggen dat je dan homps en het vlees na boetst, totaal niet, maar je komt wel aardig dicht in de buurt. En ook gewoon, het is verrassend. Snap je? Dat merkt ook wel van... Er zijn zoveel smaken die we niet genoeg eten of laten uitkomen en door dat vegan was dat echt wel voor onze wereld die open ging van smaak.

[00:25:21] Want vlees is een vrij easy cheat code. Snap je? Het is makkelijk om te koken met vlees. Want we zijn het gewend, iedereen kent het, bla bla bla. Het is moeilijker om te koken met groenten. Maar het is ook wel leuker om te koken met groenten. Want als je dan iets goed maakt, dan denk je van wow, I did it. Dus dat was net een makkelijke pivot idee geweest. Dat was een moeilijke praktijk. We hebben echt lang in de keuken gezeten om dat goed te krijgen. Maar oké, ja... Eventually. Want je begint dan echt met dat idee van oké, die smoky.

[00:25:50] En dan honderden ingrediënten op die manier. Oké, dat vinden we goed. Maar het is net niet dat. Oké, misschien wil je dat proberen. En dan zo test na test na test. Totdat je een vulling hebt die ongeveer aan je wensen voldeet. Ja. Ja. Eigenlijk wel. En ook, we lieten heel veel proeven. Allee, we deden smaaktesten bij mensen. We is in Boorn, er is toch wel in Gent, dat ook goede klanten van ons. Organiseren we ook letterlijk panels van proefkeken.

[00:26:19] Dat is eigenlijk welke versiegelijk goed vind. En dat heeft ons ook wel veel helpen. Niet enkel van, oh, dit is lekker. Maar ook gewoon, wat vinden mensen lekker? Want wij vonden, ik ben echt een zout- en looketer. Weet ik. Veel mensen ook, maar minder. En dan moet je wel zo ergens dat balans vinden dat het niet zo is van oei, het is te veel look, het is te veel zout. Want ja, dat is lekker, maar you gotta find the balance. Maar eigenlijk was dat, hoe moet ik zeggen? Dat was niet zo moeilijk.

[00:26:44] Want ik denk weer al, in België, zoals je dat net zei, mensen zijn niet echt happig opnieuw eten. En wij zijn nu echt een compleet nieuw product. Maar dat geeft je ook wel gewoon een blank canvas om te doen. Snap je? Want gelijk, wij is bij Pastology, dat ze praten over zo mogen pasta maken, zo is saus, en zo is het Italiaanse keuken. Er is niemand die ooit gaat komen naar ons en zegt, nee, nee, jij moet dat zo doen. Allee, iemand kan zeggen, nee. Behalve die paar rusten die niet toevallig bij jullie blanden. Inderdaad. En die gaan wel zeggen, echte palmenis in mijn vlees. En dan zeg je gewoon, ja, maar wij doen geen vlees.

[00:27:12] Dus wij zijn geen echte palmenis. Dus dat kunt ons niet maken. Maar ik... Rusland, nu iets meer geïsoleerd dan de rest van de wereld. Door omstandigheden. Door omstandigheden. Allee, allemaal mag geen land binnenvallen. Maar, allee, ik ben ook nog in Rusland geweest. Ik ben ook vrienden in Moskou. Die zijn daar ook vegan. Ja. Dus ik kan me onmogelijk inbeelden dat er dan geen vegan denkt van, ah, palmenis, dat is lekker, maar we gaan dat vegan maken.

[00:27:41] Dat ze allemaal zeggen, ah nee, nou, ja, maar ik kan dat nu niet doen. Nee. Ik kan hier nooit meer palmenis in. Dat kan er ook niet in bij mij. Nee, denk. Het ding is dan, inderdaad, dat is... Hoe moet ik zeggen? Allee, ik weet dat er sowieso vegans zijn in Rusland. Ik ken de resten cultureel niet goed genoeg intern ofzo, maar... De palmenis is zo bijna friet. Allee, stanschreef? Dat is zo, moest je nu aardappelfrietjes maken? Of, ik weet niet, zoete aardappelfrieten. Dat zijn twee verschillende dingen. Stanschreef?

[00:28:10] Dus zo, je gaat een vleespulminie hebben, je gaat dan een veganpulminie hebben, maar dat gaat niet gezien worden als een... Ja, maar ik denk dat er hier in België ook niemand zou beweren dat zoete aardappelfrieten hetzelfde is. Nee, nee, nee. Maar dat is misschien wel een fout van veel vegans, die durven dat wel. Ja. Die zeggen, ja, maar dit is beter dan. Nee, dat is het niet. Het is iets anders. Het is iets anders. Het is een andere categorie. En ja, het is lekker, maar het is niet beter dan, of het is niet hetzelfde als... Nee. Het is anders. En ik denk, dat is ook iets wat ons heeft geleerd bij onze vegan dumplings, van...

[00:28:39] We waren nooit vegans, we waren nooit... Allee, zo van die megalomane, no, fuck that. Allee, ik ben wel anti-dialated en mega pro-vegan, maar... Ik had nooit die heilige overtuiging van, fuck vlees. Dus je vertrekt ook gewoon meer van, hoe maak ik een product lekker? En je bent niet bezig met, hoe overtuig ik dat mijn product veel beter is dan vlees? Waarom? Dat boeit niet. Eet eens zo emotioneel. Als mensen vlees lekker vinden, laten ze het lekker vinden. Je moet niet competen op vlees. Je moet gewoon competen van, ik heb hier ook een lekker product.

[00:29:09] En het is gebaseerd op zwarte bonen, dit en dat, rode pepers, een beetje gucci mayo, allee, blablabla, lekker, lekker, lekker. En in ieder geval, dit product is zoveel meer van vlees, zoveel lekker. Ja, want bijvoorbeeld, je dumplings, je kan dat eten met een saus bij. Ja. Klaar. Of dat er nu vlees in die saus zit of niet, dat doet er niet toe. Want er zijn ook, om dan naar de Italiaanse keuken te gaan, omdat de vorm pasta met een vulling, dat dat gelijkaardig is. Er zijn ook raviolis die gevuld worden met een vegetarische vulling.

[00:29:39] Er zijn ook sausen die geen vlies bevatten. Maar daar valt er dan niemand over. Maar dan zal van die hardcore anti-vegans... Of van die hardcore vegans... Dat is zo vermoeiend gewoon. Het is extreem vermoeiend. Het haalt ook een beetje weg van de kwestie, want het gein is gewoon over... Hebben we een lekker product? Ja. Is het vegan? Ook. Ja, precies. En dat is een bonus. Ja, inderdaad. En denk, dat was ook altijd onze insteek van... We zijn sustainable, maar we praten er niet over. We zijn vegan, maar we praten er niet over.

[00:30:08] Allee, tuurlijk, dat staat erop. En dat is niet dat we dat wegsteken, maar gewoon van... Het is voor ons gewoon logisch. Wat vind ik ook met groente leuk. En het is zo'n onontdekte piste. Er zijn gewoon geen mensen, gelijk ons, die zo experimenteren met gevulde pasta. En je kunt oftewel zeggen van... Wow, maar dat is niet hoe palmeni is. En het is zo... Ja, dat klopt. Maar ik zeg ook niet dat wij fucking palmeni maken. We maken dat via dumplings. Elikend van... Want heel strekt gezien, ook jullie vorm is net iets anders dan de handgevouwde palmeni, natuurlijk.

[00:30:37] Omdat je machinaal tegenover de hand is nog altijd een verschil. Ja. Toch? Ja, sowieso. We hebben wel heel lang gezocht en heel lang getweaked en die vorm goed gekregen. Maar ja, machinaal en gematig hadden nooit beaten. Want we hadden nooit... We hadden nooit... We hadden als een ander product dat ik ook al gemerkt. Maar het heeft ook wel heel grote voordelen. Want in het begin was ik ook wel heel anti... Laten we machinaliseren. Of allee, hoe je het ook noemt. Maar ten eerste mijn rug die pijn. En die van mij weet het ook. Dus dat was nu... Ja, dat was zo...

[00:31:07] Van op de stoel te zitten en te gooien. De stoel recht staan. Oh my god. Maar echt acht uur lang in die houding. Je schouders en hand zitten gestretched. Maar oké. Eén. Het zou ons veel besparen. Allee, we moeten nog steeds heel veel handarbeid doen. Want ja, die machine... Mensen moeten dat operaten al. Maar twee. Het probleem met handmatig is altijd je deeg tot vulling ratio. Want als je een handmatige dumpling maakt. Allee, in de Russische manier. Het eenvallijke deeg. En je plooit dat op zichzelf. En je maakt dat dicht.

[00:31:37] Maar om dat eens dicht te maken, heb je genoeg deeg nodig. En om dat dicht te plooien, heb je ook genoeg deeg nodig. De situatie is altijd rond de 40-60. 40 vulling, 60 deeg. Oké. Maar we willen groentekeken... Allee, we willen toen hoeveel we kunnen doen met groente. En we willen dus groente maximaliseren. Handmatig is dat gewoon extreem moeilijk. En de machine, onze vulling nu, is 55-45. We hebben 55% vulling, 45% deeg. Dat zou gewoon niet gaan handmatig. Of misschien wel, maar...

[00:32:05] Wat daarmee ook moeilijk leek aan het handmatig doen, is consistentie. In de zin van... Je hebt het net al gezegd. 90 gram in plaats van 21. Jezus, en dat is 2 gram. Maar niet alleen dat, maar ook bijvoorbeeld de dikte. Dat je niet één stuk alleen vulling hebt en één stuk alleen pasta. Want dat is ook niet hetgeen dat je wilt in de mond. Dat lijkt mij supermoeilijk. En dat is... Dan is het wel zoals dat bij Pastology is. Ah, ik kan dat opnieuw doen. Dat word je wel beter. Ja. Maar ja, als je wel schalen...

[00:32:36] Ja. Dan moet je ook gaan kijken van... Ja, maar we kunnen hier toch geen leger babushkas vinden die al honderd jaar ervaring hebben collectief om dat te doen. Ja. En ook mensen betalen dat niet voor. Dat is het probleem, denk ik, met eten. Maar iedereen die op de podcast komt al zegt, eten is extreem underpriced. Welke categorie dan ook. Dus ja, net handmatige arbeid in België zeker is gewoon extreem duur. Dus je gaat dat gewoon niet eruit halen. Maar dus ja, handmatig... Allee, hoe moet ik zeggen? We hebben wel... We hebben een machinaal product nu.

[00:33:03] Maar die machine vormt eigenlijk gewoon de dumpling. Maar het deeg wordt nog steeds gemaakt door ons. De vulling wordt nog steeds gemaakt door ons. De dumplings op schalen leggen. Alle stomen. Elke dumpling nu passeert door zes mensen. Nog steeds. En er zijn minstens vier handen die elke dumpling aanraken. Dus we hadden net die machinele factor. Maar we wisten ook wel toen we die machine maakten en aankochten. Het mag niet zo zijn dat we gewoon een band hebben. Nooit.

[00:33:30] Ik haat van die bedrijven die zo een kilometer band hebben. En dat zo, ja, dit gaat erin. En op het einde van de band hebben we een verpakt product. Oké, cool, leuk, industrialisatie, love that. Maar nul feeling met product. Nu ook. Footback is een lastige klant. In de zin van, ze zijn veel eisend. Maar wat ik snap. Maar je kunt heel moeilijk en hun eisen voldoen, denk ik, als je gewoon een bandwerkproduct maakt. Je wilt eerst een goed product. Je wilt eerst dat wordt gecheckt door mensen.

[00:33:59] Soms zijn de dumplings zelfs leeg. Soms te klein. En als mensen bij ons dat inpakken, ze kennen die dumplings door en door. Ze weten van, oei, deze is leeg. Ik ga die wegdoen. Nou ja, je voelt dat. Je weet het perfect. Ja. Je kunt de blindelings merken dat er iets verkeerd is. Daarom. Dus heb wel die handen nog steeds nodig bij je product. Want een machine gaat dat niet doen. En ook als je een machine zou doen, het is gewoon zo onmenselijk.

[00:34:23] Dus de stap naar machinaal van handmatig was wel een die we heel lang dachten van, gaan we dit wel doen? En we hadden echt wel een heel goede machine gevonden. Heel goede machinebouwers. Ze hebben ook een paar dingen veranderd. Heel lang gesukkeld met ons deeg. Het heeft ons denk ik een half jaar geduurd dat we een deeg hadden. Waarvan we dachten, dit is goed deeg. Maar dat was net een weekend een stuk. Ik kwam in ons atelier en ik had een Excel sheet.

[00:34:49] En ik wist van, oké, vandaag heb ik 0,4% van dat meer en 0,2% minder. En dan dit. En dan 171 test heeft dat geduurd van niets van deeg. En dat is gewoon het deeg dat je maakte naar het deeg dat je in die machine wilde, of kon gebruiken dat naar uw smaak was. Ja, er waren een paar dingen die we wouden. Want we wisten van, dat handmatig deeg gaan we nooit meer krijgen in de machine. Nooit meer. Want het ding is gewoon, handmatig deeg heb je letterlijk in de hand. Je weet van, oké, ik stretch er meer, dit en dat.

[00:35:17] Die machine gesteekt haar deeg in en dan moet er een dump in uitkomen. Je hebt geen controle tussen die twee momenten. Dus we wisten van, we moeten mondgevoel in een knopperig deeg hebben. Krokant. Maar krokant heeft te maken met vochtigheid. Hoe vocht je je deeg? Als je dat bakt dan in de pan, na het stomen, dan wordt dat crispy. Maar het probleem met vocht is, dat plakt. Dus je mocht ook niet een te plakkelijk deeg hebben. Maar oké, hoe bied je dan plakkelijkheid en vochtigheid? Het is olie. Maar als je te veel olie doet, heb je ook gewoon zo'n heel oily deeg dat een beetje de smaakgevoel wegneemt. Dus je bent heel hard aan het zoeken naar.

[00:35:46] En een van de grootste factoren is uw bloem. Allee, logisch. Dus, wat is het? Twee, zesig procent van ons deeg. Je hebt eigenlijk maar zoveel ingrediënten in uw deeg. Dus die moeten allemaal perfect zitten. En dat was... Wat ik denk, om even terug te gaan naar die olie. Ook daar zitten we heel veel verschillen tussen olies. Alleen een olievolie tegenover zonnebloemolie, tegenover palmolie, tegenover kokosolie. Die reageren, dat is allemaal olie.

[00:36:14] Maar die reageren allemaal anders op het finale resultaat. Dus, allee, dat lijkt me wel een serieuze taak om dat allemaal op punt te krijgen. Ja, en het probleem is dat ook verschillende factoren hebt. Uw deeg moet sowieso in de machine gaan en het doogollen. Dat is stap 1. Maar dan, eens dat hij er doorrolt en hebt een dumpling, moet je die dumpling niet uitroegen. Dat is stap 2. Dan is stap 3. Eens dat hij stoomt, mag hij niet plakken aan elkaar en moet hij vastblijven. Stap 3 of 4. En eens dat hij hem in diep gesteekt en hij ontdooit hem en hij bakt hem in de pan.

[00:36:44] Mag hij niet uit elkaar breken. En als je hem opeet, moet hij nog kokant zijn. En hij moet dat allemaal in de keuktafel. Allee, zegt ervan. Je maakt een deeg en je weet nog niet hoe hij gaat zijn in stap 6. Je moet al die stappen doorgaan. Dus, en elke stap moet zijn van, oké, dit werkt, dit werkt, dit werkt, dit werkt. Hij mocht niet een perfect deeg hebben. En dan uitkomen, het is zo, ah, het is een taaie. Zeg je, hij kan misschien perfect werken in de machine, maar het gaat wel fucking kut zijn in de mond. Dus, ja, you gotta find, en daar hebben we heel lang naar gezocht. Want vulling maken is niet zo, allee, niet zo moeilijk.

[00:37:13] Het is gemakkelijker, dan werkt je op smaak. Bij deeg werkt je op mondgeving. Op techniciteit ook. Ja, super hard techniciteit. Dus, we hebben nu een heel goeie bloem van Moles van Oudenaarde. Bio-bloem, ook gewoon, zit zo goed in elkaar, zo goeie graan. Maar we hadden dat ook wel echt nodig. En dat hadden we wel door, want het is dure bloem. Maar ook, ja, het bespaart mijn kopzorg en het maakt een goed product. Want, allee, ik kon ook everyday bloem hebben gebruikt, maar dan ging dat gewoon echt een kuttempling zijn.

[00:37:42] Maar je partner Koro, het ging wel content zijn. Oh, I guess. Maar nee, die paar extra cash flow voor hun. Imagine. Ja, nee. Nee, nee, maar dan vind ik dat wel straf eigenlijk. Dus, want, je beseft, oké, handmatig, dat gaat niet meer. Je begint te investeren in machines. Eerst en vooral, ik vind het al, het is niet zoiets dat je zomaar vindt. Allee, het is geen frits, nee, machine, om het zo te zeggen.

[00:38:11] Dus, dan vind je al een machine. Ja. Dan moet je gaan beseften van, oké, het ging dat we hier doen, dat is hem niet. Dat is niet zoals ik mijn dubbling wil. Maar ondertussen lopen die bestellingen wel door. Ja, handmatig. Dus je had eigenlijk zo'n serieus overlapperiode gehad tot dat je er waard. We hebben een, denk ik, negen maanden overlapperiode gehad tot die machine achter ons stond. Gewoon in de productiegeheimte, gewoon te lachen naar ons. En we waren handmatige dumplings aan het maken.

[00:38:38] Want ja, theoretisch konden we al dumplings maken, maar het was gewoon niet dat. En je weet van, als we nu die machine aansteken met het medium SD dat we hebben, bespaart ons vijf dagen werk. Maar dat gaan we ons ook wel niet laten slapen. Want dan gaan we denken, fuck, wals die dan plezier niet zo is, of zo. Ja. Dus dat is echt... Want dan weet je ook van, ja, ik geef hier iets door. En als dat terugkomt, dan is onze relatie met Bioplanet done. Done. Ja, inderdaad. Maar het probleem was ook wel, en dat heb ik wel heel hard gemerkt.

[00:39:06] Machinaal heeft zo'n heel grote kutsmaak in mensen hun mond. Allee van, ah, dat is Machinaal. Dat is zijn magie verloren, of zo. Ja. Maar mensen, omdat ze gewoon, ze zien die grote fabrieken in machines, maar het ding is, allee, dit is een kleine dumpling machine. Allee, 15.000 euro, we begrijpen niet over 200.000 euro. Allee, het is geen leg. Het is geen megafabriek. Nee, nee. Ja, het is... Ja. En in de verbeelding van mensen zijn er twee dingen. Ja. Je gaat aan de keukentafel, zelf plooien.

[00:39:36] En je gaat naar een megafabriek en er is daar niks tussen soms. Nee, nadat. In de verbeelding. Dat is zot, want als je naar een bakker gaat, ja, een bakker kan nog steeds voor het zijn deeg, wat is het, zelf snijden en de oven steken. Maar hij heeft dan wel een ketel van 40 liter en een dit en een dat. En dat zijn ook allemaal machines. En de pistoliekjes worden ook wel gevormd in hun bollevorm. Ah wel, inderdaad. En mensen vergeten dat gelijk, want er is een menselijke hand. En ik denk, daar hadden we echt vooral een groot probleem. Allee, probleem, dat is ook een beetje een truc van de retail en dit en dat.

[00:40:04] Aankopers, die ook ze waren van, ah ja, het is nu machinaal, dus het is gekoper toch. Hebben ze zo, ja, oké, de prijs gaat een beetje zakken, maar bro, we zijn geen fucking Avico of Green Yard. Allee, we praten nog steeds over een stom, klein bedrijf en schellebellen, dat inderdaad zijn productcapaciteit maal zes heeft gedaan nu. Maar ook wel een jaar, R&D, machineafbetaling, dit en dat. Allee. Ja, want die machine inderdaad, die staat dan negen maanden te lachen naar u,

[00:40:33] maar de factuur is wel betaald. De factuur is betaald, de factuur is een jaar geleden betaald. Dus dat is van, ja boy. En dat was in corona dat we die machine hadden gekocht. En die machinebouwers waren uit Rusland. En ja, die machine komt naar u in een IKEA-pakket. Dat is niet gemaakt, dat zijn onderdelen. Eigenlijk ligt een manual van 120 pagina's, superleuk. En normaal gezien ook een ingenieur die meekomt en zegt, we gaan dat zo doen. Maar dat was niet zo. Dat was, die machine komt daar, we steken hem in elkaar.

[00:41:00] Dat was echt een terreurwerk, want ja, je weet niet hoe. Dus misschien iets minder eenvoudig dan een IKEA-pakket. Oh my god, ja. Maar ook in het Russisch. IKEA-voorgevorderde. Ja, letterlijk. En ook, ik ben de enige die Russisch kon. En de handleiding was ook alleen Russisch in elkaar. Ja, enkel Russisch. Ik vroeg zo, ah, Engels? Oh nee. Hij kunt toch Russisch, toch? Ja, oké, maar alleen zo. Waarschijnlijk ook omdat die nooit klanten hebben uit anderstalige landen. En als die die klanten hebben, spreken die Russisch. Ja, en als die inderdaad niemand hebben die gus, kom je in één uur mee.

[00:41:30] Maar nu was het letterlijk, zeiden ze aan het telefoon tegen mij, jullie zijn in een rode zone, we gaan echt niet naar België komen. En ze is van, damn, de gussen gaan niet naar ons komen. Alles van, dat is crazy. Houden zo, houden zo, maar op ander vlak. Ja, inderdaad. De rode zone. Ja, we hebben die machine zelf in elkaar moeten steken. Elektriciteit aanlegde, inderdaad. Kabels legen, blablabla. Dus ja, die machine was echt gewoon een terreur.

[00:41:56] Maar ik kan me dus wel voorstellen dat jullie daar zo, op het moment, gewoon een half uur op dingen staan te kijken. Van, nee, nee, ik moet zo. Nee, ik denk het niet. Jawel, we gaan het proberen. Ja. Ja, nee, dat was het niet. Weer uit elkaar. Weer zo. En dat was heel gemakkelijk om te weten. Want we steken hem in de pries. En oftewel valt de elektriciteit van Hanselgebouw uit, of niet. Dat was net ook onze test. Allee, nee, nee, maar echt, we hebben dat denk ik twee keer gedaan. Ik denk dat dit klopt. Oké, je stikt hem. Nee, toch niet. Toch niet.

[00:42:24] Dus dat was, ik denk, niet slim om te doen. Dat die machine daar even overleeft is echt God bless. Het daarvoor dienen zekeringen. Ja, God bless zekeringen. God bless zekeringen. Maar ja, dat was onze trial and error. Ik denk ook wel dat dat heel Davai was altijd. Dat zou alles in elkaar steken. Ik heb hier nog een vijf over. Waar moet die... Shit. Shit. Oh my God. Maar echt. De hoeveelheden. En dan bel je naar die gasten en die zijn altijd zo heel kalm. Want je zegt zo, what the fuck, dat klopt niet.

[00:42:53] En dan zeg, we moeten gewoon dat doen. Ja, omdat die al drie duizend keer diezelfde opmerkingen hoort hebben. Ja. Dat die aan zoiets van, ah, het is weer hem. Oké, dat is dat, dat is dat. Zo, zo. En daar vastzetten. Inderdaad. Ah ja. Ah ja, oké. Zo moet dat. Dus nu staat die machine daar. We zijn er al twee, drie jaar denk ik. Drie jaar is te werken. En we zijn in het begin gegaan naar tienduizend dumplings per dag. Dus dat was een opschaling van twee keer. Dan naar vijftienduizend. En nu maken we er dertigduizend.

[00:43:23] Allee, we kunnen er vijfendertig, veertig maken. Maar, of, liefst niet. Want we hebben ook al beseft. We willen nooit een grootschalig bedrijf zijn. We willen altijd wel kwaliteit kunnen bieden. Iedereen zegt dat. Allee, sure. Maar, soms besef je ook gewoon van hoe meer je opschaalt, hoe meer je inboedt op kwaliteit. Of, voor mijn kwaliteit is, hoe blij zijn we mensen nog? Want ja, je kunt iedereen wel negen uur laten werken. Maar dan gaan ze wel fucking moe zijn. Of je kunt ze zeven uur laten werken.

[00:43:53] Het is wel mijn productie, maar dan gaan ze wel morgen terugkomen. Maar je kan ook in twee shifts werken. Of drie. Ja, maar dat is verlaten. Nu is het leuk. Nu, nu, één shift is goed. Allee. Want dat zijn ook manieren om te werken. Mensen laten. Oké, dan begin je om vier uur morgens, zeven uur. En een shift om twee uur middags, zeven uur. Ja. En dan zijn er die nog een nachtshift doen ook. Er is iets leuks aan. Heel leuk trouwens, als je dringend veel geld nodig hebt.

[00:44:21] Er zijn altijd chocolatjes met nachtshiften. Is dat? Oké. Good to know. Wist ik niet. Nee, maar de reden voor geen shift is, we hebben ook wel gemerkt, mensen vinden dat wel leuk om te beginnen. Je zit dat tegen maken in die villain en dat. En geëindigd en je zit die ruimte aan het dweilen en aan het kuisen. En het is klaar. Snap je? Het is ook mentaal zo'n afsluiten, denk ik. Ja, het is echt een mentaal afsluiten. Er is niets leuker dan in de ochtend aankomen en dan hebben we koffiekoeken, dan eten we wat, we drinken koffie, beginnen we in die ruimte.

[00:44:48] Het zegt een sneltrein volgen, bla bla, kar in de oven steken, hand zit werken. Lunch. Dan na de lunch nog een keer. Ik wil je stien karren maken. En dan... Safke, buiten, chillen. En dat... Het is ergens wel... Ik heb ook al besefd, dat is ergens een beetje de filosofie die ik wil hebben van, oké, je moet winst maken, sowieso. Maar het moet ook wel vooral voldoening geven aan mensen die hier zijn. Soms is efficiëntie niet efficiënt, vind ik.

[00:45:16] Allee, het is efficiënt op de P&L en het is efficiënt voor je cashflow. Maar je maakt dan gewoon een fabriek. Maar dat is ook een beetje afhankelijk van de ambitie natuurlijk. Ik kan me wel perfect voorstellen dat sommige mensen daarvoor gaan, 100%, dat die dan daar ook in smijten. Maar dat hoeft niet de juiste methode voor iedereen te zijn. Dat is het boeiende, denk ik, aan ondernemers, zowel in food als andere.

[00:45:43] De invulling, want de waarden en normen, die zie je gereflecteerd in de invulling van het bedrijf, hoe dat een bedrijf georganiseerd wordt. Als je family time belangrijk vindt, dan merk je dat bedrijven dat ook naar hun werknemers of personeel of medewerkers meegeven. Van ja, het is zondag, wij zijn toe, wij gaan daar niet aan raken. En dan merk je ook dat er niet gebeld wordt naar elkaar, bijvoorbeeld op zondag. Om te zien dat het gebouw in de fek staat, bij manier van spreken. En dan zal het liefst niet.

[00:46:12] Ja, nee, maar dat is ook wel een beetje dat we door de jaren, want we zijn hier heel jong mee begonnen. Dus je hebt nog niet echt een visie, en onze visie was vooral gewoon, laten we dat doen, het is leuk, bla bla bla. En het is geen B2B-sauce. Ja, het is geen B2B-sauce, Jesus Christus, God bless. Hij is bezig met je handen, hij is bezig met je vrienden. Het is natuurlijk ook wel een beetje logisch dat we hier nu zijn, want Hans, die handmatige periode ook, die drie jaar heeft geduurd, stonden we gewoon aan één tafel, vier of zes man,

[00:46:42] dumplings te maken, muziek staat op, en ze zijn aan het praten voor acht uur lang. Oké, ze zijn aan het werken, maar ze zijn, het is acht uur lang een koffiettafel, basically. Dus dan wil je net gewoon dat de mensen rond je blij zijn, dan wil je die goed behandelen. En dat is doorgaan naar die machinele stap, en dat is denk ik ook wel waarom onze foodtruck zo succesvol was. Wat ook wel dood, ja, de retail leuk, een grote offset leuk, maar hij zijn een ganz-menschelijk element kwijt. Je maakt een palet, je shipt dat. Ja, dat is ook een keuze die op een bepaald moment komt, maar in het begin,

[00:47:12] ja, Friends & Fools, dat is een reststreeks aangebelde pakje, hoeveel dumplings met dat? Twintig? Hier twintig? In een plastic zakje, bij manier, wat spreeg je? Zo'n botterham zakje of zo. Maar dan komen die verpakkingen, dan ga je van B2C naar B2B. Ja, B2C is heel moeilijk om te gaan schalen in het soort bedrijf dat je zet. B2B verliest een beetje dat persoonlijke touch. Dus dan moet je ergens zoeken van, oké, ook een keer met die eindconsument dat contact blijven houden. Is dat dan een beetje goed samengevat?

[00:47:42] Ja, ergens wel. En ik denk ook wel, het is ook wel ergens een grote keuze maken. Een van de grootste keuze die we vorig jaar hebben gemaakt was, we zijn compleet gestopt. Allee, ik heb dat nog nergens gezegd, dus dit is zo nieuw. Ik heb nog niet gevraagd wanneer deze episode uitkomt, maar bon, whatever. We zijn compleet gestopt met al onze retail. Allee, met alle grote retail. Dus colloid, oké, en bioplant, allemaal gone. Eén, omdat we ook gewoon merkte van, dit is niet meer wat we willen. Twee, de marges in retail zijn fucking kut.

[00:48:12] Maar echt fucking kut, on the record. Als iemand van Colleguit luistert, kijk, I know you mean well, maar het is gewoon niet leefbaar voor kleine producentenlijke hond. En drie, op een moment was Colleguit groep, denk ik, veertig procent, vijfti procent van onze tijd. En het was dankzij inflatie, dankzij de oorlog, dankzij dit en dat. We konden geen prijsstijging doorvoeren. Het was acht procent van onze netto-marge. En dan begint je ook gewoon af te vragen van... Vijfti procent van je tijd, zo'n vijfti procent van de marge moeten zijn. Ja, of tenminste veertig, of whatever.

[00:48:42] En dat is zo'n unbalans. Maar als je daar komt, dan heb je iets van oké, Colleguit, leuk, goede naam. En dat klopt ook. En still, shout-out naar hun. En allee, gigantische kans, superleuk. We hebben zoveel geleerd. Maar het Belgisch retail-landschap is gewoon niet echt gemaakt voor innovatie, vind ik. Het is heel dubbeleet. Het is enerzijds een race to the bottom prijs geweest. Dus anderzijds zorgt dat ook een beetje voor een verarming van onze voedselcultuur.

[00:49:09] Want hetgeen die dan nog in supermarkten overblijft, is een heel bepaard aanbod. En dan mag het wel in de krant staan dat de onafhankelijke ondernemers van de lijzen duizend producten erbij geduwd hebben in die winkel. Maar dan is maar de vraag, oké, maar hoe zorgt dat voor een betere voedselbeleving voor ons? Want meestal zijn het niet duizend voedselproducten die erbij komen. En dan gaan ze druk zetten naar producenten om de prijs gelijk te houden of te zakken.

[00:49:36] Maar wel een prijsstijging doorrekenen naar de producent als, naar de consument liever van, ja maar het is inflatie. Jullie lopen met winsten weg, producenten niet per se. En iedereen is slechter af. En ook, grote producenten volledig onder game. Je merkt ook nu bij Collegens. Collegens en andere supermarkten zijn heel hard aan het inzet op private label, opwijs de boni is nu mee gaan doen. Je kent wel allemaal goede private labels. En ik snap dat, dat is heel goed voor hen.

[00:50:04] Maar zoals je zelf zegt, je producentencultuur wordt meer een, ah ja je chef, welk product wil je dat ik nu maak voor jouw boni? Oké, dat. Maar dat is een compleet anti-innovatie cultuur. Allee, innovatie, ik weet het ook, door samen te werken met grote bedrijven en met retail, gaat zo. Er gaan een paar mensen van de marketing team of van de business development team naar de retail met hun presentatie en ze tonen, dit zijn de trends. En dit is dat en de consument wil dienen dit. En we zien dat opkomen. Oké, dus we stellen dit product voor.

[00:50:31] En dan zegt de retail, oké, we willen twee SKU's van dat, we willen drie van dat en dat willen we niet. Oké, ja chef, komt in orde. Maar dat is geen innovatie. Dat is een, wat zegt de markt? Er is geen, weet je, ik denk dat dit kan werken. Er is gewoon van, Mexican is hot, convenience. Het zijn altijd zo'n zade buzzwords. Stam je? Convenience, to go, low price, high quality. En af en toe verandert de cultuur die hippies van het moment. Nu is het kimchi, dan is dit, dan is dat. Het is always the same bullshit packed in a different way.

[00:51:01] Dat is geen innovatie. Ook al willen ze het woord innovatie opplakken, je bent gewoon aan het reageren op wat de markt ergens zegt. En dan stik je daar een product in. En eens dat niet meer verkoopt, gone. Maar zo creëert je geen eetcultuur. Zo creëert je een trendcultuur. En ik zie dat ook in de presentaties die ik zelf zie. We hebben het mega, mega over hoe spelen we sneller in op trends, waardoor je die trends nog meer probeert te boomen en te laten gaan en dan een nieuwe trend. Maar je creëert geen, stel je dat je zo'n...

[00:51:30] Je creëert geen duurzaamheid. Nee, zoals Pastology zei, je creëert een goed product door haanse tijd op geluk te maken, door te craften, door te leren. Hier leert je niet een product, hier leert je hoe maken we snel mogelijk een packaging, dus snel mogelijk een marketingcampagne, dus snel mogelijk een advertentiecampagne. Zo snel mogelijk van industrie naar de schappen. En hoe creëert we het zo snel mogelijk weg uit de schappen, dat we iets nieuws erop kunnen zetten. Ja, want plaats in een schap kost geld. En als het niet rap genoeg beweegt in dat schap, dan brengt het niet genoeg op.

[00:51:59] Dan moet het plaats maken voor een product die wel rapper beweegt. Maar het probleem daarmee is, en kijk, retailers en grote bedrijven, wees gewoon een keer fucking eerlijk. Het is oké als jullie nu een statement zeggen in de klant, weet je wat, we just want the bag, we just want the money bro. Want het is ook gewoon zo, zeg dat gewoon. Maar zeg niet, we willen duurzaamheid, we willen dit, we willen dat. Nee, jullie willen duurzaamheid als het goed uitkomt voor jullie. Jullie willen duurzaamheid als het een trend is. Maar eens dat die trend weg is... Oeh... Gensvlees? Luit, let's go.

[00:52:28] Allee zo, fucking zwijg. Allee, en eerlijk, gewoon fucking zwijg. Het is oké om gewoon te zeggen in de klant, we willen gewoon geld. Want dat is ook zo. En je wilt een beetje duurzaam, zolang het niet te veel op de P&L komt. And I get it, je bent een corporate, heb je geen ziel. Dat is oké. Maar, dat is oké. Maar, weet je, zo creëren we ook gewoon een zielloos etencultuur. Dat is het probleem. Ik denk dat de retail, de corporates en dit en dat, iets meer mogen pushen op, is dit wel een cultuur die we willen creëren?

[00:52:57] Want net, geld vergagen is leuk, maar wat dan doen we met dat geld? Nog mee product maken? Nog meer geld maken? Misschien is het tijd om een beetje te vertragen. Misschien is het tijd om een beetje stil te staan van, we hebben al dit geld, we hebben al deze macht. Hoe willen we dat de weegeld goed eet? En ik weet dat, er gaan misschien mensen antwoorden van, kijk, we doen dit en we doen dat en we doen dit. Dat is allemaal oké. Ik weet dat corporates en goede bedrijven zijn bezig met duurzaamheid. Maar, het is, zijn bezig. En investeren in projecten.

[00:53:27] Maar, ja, waarom is dan elk gesprek altijd hetzelfde? Allee, stond je van, als ze echt zo hard bezig zijn ermee, waarom ben ik hier, waarom zijn andere mensen bezig over supermachtscuit, ethiscuit, blablablaiscuit? Er zijn goede dingen die mensen doen, maar de trendline, vind ik, is niet echt naar boven. Ja. Dus, dat is dan ook wel een moeilijke beslissing geweest vorig jaar, om dan te zeggen van, oké. Het was een vrij makkelijke beslissing. Het was ook wel echt gewoon door van...

[00:53:57] Maar ja, aan de ene kant, je hebt gewerkt om vanuit, allee, Bioplanet, CoreRuit, de link is relatief klein, op een bepaald moment, heb je investeerders aan boord getrokken in 2020, 2021, denk ik, die jullie geholpen hebben met te kunnen schalen. Ja. Daar zijn dan connecties uitgekomen naar CoreRuit, als ik het goed begrijp me. Eerst hadden we CoreRuit, dan hadden we onze investeerders. Ja, het was omgekeerd, dat is inderdaad.

[00:54:23] Dus eerst CoreRuit aan boord, die dan een mooie zet was voor het vertrouwen van de investeerder. Ja. Om dat dan te gaan bewustzagen van, oké, we doen dat niet meer, we laten dat voor wat het is. Ja. Ja, dat is toch ook geen evidente beslissing, maar je moet dat dan niet alleen voor jezelf verantwoorden, maar je moet ook nog naar een partner verantwoorden. Ja, de partners waren dat niet, maar de keuze werd ook wel vrij gemakkelijk, we hadden

[00:54:48] ook wel door naar Bioplanet, allé, kijk, we hebben al CoreRuit en Bioplanet, allemaal goede gasten, ze bedoelen het goed, ze volgen ook maar de markt ergens. De planbase was aan het opkomen, en toen was het niet meer aan het opkomen, en we zagen dat ook in onze verkoop, we zagen dat ook in onze marketingspend, het werd veel te hoog, onze tijdspend werd veel te hoog, en het was ook gewoon duidelijk van, oké, we gaan dat schap verlaten. En we hebben dat schap verlaten, we hebben nog een paar andere dingen voorgesteld dan collega's, maar we beseften ook al toen, we waren jong, allé, nog steeds, maar gewoon

[00:55:18] wat ik toen door had, er was zo'n knaagend gevoel in mij, en bij mij werd het ook van, iets voelt niet juist, iets voelt niet, ik wil niet ganzer bezig zijn met, ga ik een A5je voor 20.000 euro in het collega's boekje zetten, en met welke korten, met welke... Ik wil gewoon bezig zijn met dumplings en etende mensen, niet met P&L-optimalisatie en dat en hoe je zorgde voor dat de consument retentie... Allé, je bent niet mee bezig met eten en

[00:55:43] tijd, je bent bezig met een product. En door dat meer en meer die puzzels samen te leggen, beseft je ook wel van, business-wise zou het veel logischer zijn als we echt gewoon all eyes on the price, homescent for retail, homescent for college, homescent for slaapeloze nachten, get on that grind, maar ik ben echt een vrijgoed idealist. Menselijk knaag dit. Ik denk, moest ik het willen, zou het kunnen,

[00:56:11] maar ik wou het niet. Dus dat merk ik gewoon van, ik wou niet echt meer deel zijn van de race to the bottom, de dit en dat, de grindsetcultuur, je grind nog steeds, maar ik doe van op een andere manier. Eten is geen eten meer in de supermarkt vaak, eten is een product dat wordt geoptimaliseerd. En dat moet er zijn, maar het is wel echt gewoon volledig.

[00:56:34] Maar dan, ja, dan valt die beslissing. Dan zit je samen, eerst en vooral met je partner in meubit, van oké, hand schudden, we doen dat niet meer. Dan moet je dat gaan vertellen. Eerst en vooral naar je investeerders, je partners. En dan ook bij Coreut. Maar het is ook ergens het besef van, oké, dat valt nu wel weg.

[00:56:57] Ja. Dan moet je ook wel ergens opgevangen worden, want dat is een capaciteit die anders onbenut is. En dat is ook niet evident. Nee. Want dat gaat dan soms om een job. Ja. De timeline ging zo. We waren bij Coreut, in het begin was het goed, toen kwam we oké erbij. We wisten niet, maar we kwamen erbij. Het ging goed, het ging goed. Toen ging het minder. We deden marketing, maar het ging minder en minder. En we beseften van, dit gaat niet. We zijn ook tegen investeerders, van we vinden gelijk geen manier om te laten werken. We hadden al ergens in ons van,

[00:57:27] we gaan misschien ik volgend jaar stoppen met onze ganse bunch. En toen heeft Coreut gewoon de spits af gebeten. We hadden een paar productvoorstel gedaan met hen en dat en dat. We wilden dat doen en zeiden gewoon van, we gaan stoppen met jullie te listen. Dus dat was ook wel zo, ik weet nog die mail toe, dat luizen. En we waren al zo ergens van, we willen dit niet meer doen, want dan werd de keuze gemerkt voor ons. En je merkt op dat moment, je kunt altijd terugknappen op zo'n mail. Je kunt altijd zeggen van, maar wat als we dat doen? Als we dat doen? Kijk, we gaan dit investeren. Maar we hadden niet echt een terugknappend gevoel. Allee, is dat zo?

[00:57:55] Het was ook wel zo. Het was ergens een stress van, oh fuck, want zoals je zegt, je moet wel al die cashflow opvangen. Maar het was ook wel ergens een, wat als dit iets goed is? Het is natuurlijk wel stress en het is groot en het is eind en het is dit, maar het is ook wel ergens iets van, oké, 50% van ons date komt vrij. Allee, ik ken het wel. Je kunt veel doen met dat. En het is maar 80%. Ja. Allee.

[00:58:24] Ja, inderdaad. En toen komt het idee van de foodtrucks. Want in het begin was het idee van de foodtrucks een beetje Trojan Horse, naar onze investeerders ook. Ja, we gaan dat doen, want dat is een marketing exercise voor het retailproduct. Maar eigenlijk vinden we gewoon, daar staan, serveren, dit en dat, heel leuk. En ook, we hebben een heel mensencultuur in de vijf. Zo kunnen die mensen ook uit de productie halen en in iets anders zetten. En in het begin hebben we dat zo gepitcht, dat wordt een marketing

[00:58:51] exercise die ook wel wat geld kan opleveren. Maar na een tijdje werd die foodtruck megandabel meer, allee, gewoon beter dan de retail. Dus ja, dat was ook wel zo van... Oké. Ja, net zo. Hm, not bad. Want het is wel zo dat heel veel bedrijven, die hebben een foodtruck als marketing tool. Julie van Trinkt Tomato, Greenway heeft een foodtruck. Ja. Er zijn er nog andere, jullie ook. Dat ontstaat wel vanuit dat...

[00:59:21] Marketing. Oké, maar hoe brengen... Allee. In de drankenwereld is het liquid to lips-principe heel belangrijk, dat mensen kan laten proeven. Ja. En proeven is hetgeen dat hen ergens anders over de drempel haalt. Proeven geloof. Overal tastings. Maar ook in supermarkten, producten die tastings aanbieden, omdat soms moet je proeven voordat je gaat mee pakken. Ja. Wat de Vlaming niet kent, gaat de Vlaming niet in. Nee, dus je moet het slet proeven. Ja.

[00:59:47] Ja, inderdaad. Dus dat hadden we ook wel door. Dus al was net een heel makkelijke marketing stick. In het begin was er ook wel meer van, oké, het was ook wel, we maken dit product al zo lang en door in die retail regel te zitten, verloren we eigenlijk heel hard feeling met ons product. Ze zijn bezig met packaging optimalisatie, aard optimalisatie, dit en dat, P&L. Ze zijn niet meer bezig met het product. En die foodtruck was in een moment om weer bezig te zijn met het product. En ja, ze zegt, we is het mensen laten proeven,

[01:00:14] sowieso, maar ook ons zelf weer laten proeven. We waren eigenlijk, we kookten niet meer met onze eigen dumpling. Maar niet meer. We hadden echt zoiets van, eh, dumplings, fuck that. Maar als je dat zegt over eigen product, dan. Snap je? Want ze waren niet slecht, maar we waren gewoon zo van, we hadden zo'n associatie met kuttingen met die dumpling. We moesten dat wegkrijgen. Dus de eerste foodtruck menus waren baggers slecht, maar echt bad. Maar we hadden ze wel bezig met improvement, improvement, improvement, improvement. Maar echt zo, de eerste

[01:00:40] was ginger bites, noemden we het van Davai. En dan had je zo wat edamame gember dumpling met zo'n mango coolie en wat peipa in de kop. Het zag er wel oké uit, maar ook wel zo'n eigenlijk fucking cheap bite ofzo. Ja, het is een beetje een rare combo. Ja, inderdaad. Als ik het gewoon zo hoor. Het was niet zo zot. Allee, het was wel oké, maar het was niet zo zot. Maar je zei, je had het experimenteren, experimenteren, experimenteren. En je komt weer in contact met het product. Je leert weer de smaak van het product kennen, waar

[01:01:07] het past. En dan net dit jaar. Dus we zijn nu al twee, tweeënhalf jaar bezig met dat foodtruck concept. Dit jaar hebben we dan net de prijs gewonnen van het beste eten van pak op op. Dus dat was echt super nice. Maar dat was ook wel omdat we twee jaar lang echt heel hard aan het zoeken waren van, wat werkt er nu eigenlijk met deze dumplings? En ook dan echt een dumpling hadden gemaakt voor het festival. De Korean barbecue was nooit bedoeld om te verkopen in de retail. Maar moesten we dan een retail dumpling hebben

[01:01:34] gemaakt? Het zou misschien wel werk aan het Koreanen, maar we wouden dan een festival dumpling maken. En dat is verkozen tot het beste eten van de festivals. Want ja, Lois, het is Koreaans, het ligt pikant, het heeft kimchi. Het zijn supergooie smaken met zwarte bonen getopt. Het is echt gemaakt om een gerecht te maken. En denk ik, dat heeft ons echt wel een beetje weer die feeling teruggegeven met dat product. En honestly, I would trade that for nothing. Want oké, je kunt wel terug gaan naar de

[01:02:02] retail, maar moest ik nu terug gaan naar de retail, ga ik veel wijzig en beter ernaartoe dan de typische droom van elke start-up. Oh ja, retail. Leuk, nu gaan we verkopen miljoenen, miljoenen. Zo wacht het niet. Maar ik vind dat ook wel straf, dat die foodtruck een belangrijker stuk innaam dan de retail. Want het foodtruck gegeven aan zich is ook heel kleine marges en zeer competitief. Als ik dat zo goed hoor van foodtruckondernemers.

[01:02:31] Ja, maar ik denk het goed. Een verschil is hier ook. Ja, iedereen kent de foodcost en de tendaten, hij moet dat vrij goed houden. Maar we maken ons eigen product. We hebben een professionele keuken waar we ook onze eigen topping zijn en de tendaten maken. Wij traden labor for revenue en voor marge. In de zin van, wij kopen ons product niet, we maken het. Dus je bespaart je geen ganse brok aan marge als je dit efficiënt kunt maken. We hebben geen producent, we zijn de producent. Want daarom is het net, als je kijkt, het eerste

[01:03:01] boer, dan in een goothandel, dan in een andere goothandel, dan in het transporteur, dan in een goothandel en dan in de horeca. We hebben de boer, we hebben de goothandel, we hebben ons. Dat is het. We bespaaren drie lagen van middelmen. Dus uw marge zit eigenlijk wel vrij goed op veel dingen. Onze sausen maken we zelf, veel van de toppings maken we zelf, dumplings maken we zelf. Tachtig procent van wat je eet op de festivals is gemaakt in de keuken van Schellebellen. En oké, het meer labor nodig, maar dat is natuurlijk echt iets wat we hebben. We hebben mensen die willen werken voor ons en werken voor ons en het

[01:03:28] goed doen. Dus je hebt hier een mega win. Je kunt die omzetten in het product. Dus die marge zit wel ook oké. En zoals je zelf zegt, veel mensen hebben een foodtruck. En ik denk dat er twee manieren om te kijken naar een foodtruck. Oftewel is het een marketing tool, oftewel is het een core business unit. En als het een marketing tool is, dan is dat duur. En oké, dan kunnen mensen dat proeven, maar mensen voelen dat wanneer iets marketing is. Stem je? Gelijk een marketing foodtruck kan niet best food winnen. Want

[01:03:55] iedereen ziet, dat is gewoon activatie. Stem je? We kennen dat al een beetje. Hier, de vijf foodtrucks zijn gewoon wat jobstenten en wij, safaantrokken vannachtig, dumplings in bakken, dit en dat, technomuziek, bla bla bla, vijf, vijf, vijf. We gaan praten, we gaan jappen. Het gaat echt om hier te zijn. Het gaat niet om... En kent u de vijf dumplings, mevrouw? En wist u dat als u nu naar de polguit gaat? Eén plus... Ja, maar ook daar gaat er zoals de vijf dumplings die dat beginnen als marketing

[01:04:22] toe. Maar, ik bedoel, bij jullie, bij Julie, maar ook bij Greenway, heb ik die vibe niet. Nee, want dat evolueert naar iets groter. Voilà, voilà. Dus dat is ook weer een ander iets. Dat is iets anders dan de foodtruck van Alpro, die bediend wordt door mensen die toevallig op de lees staan als flexi of jobstenten, of weet ik veel. Ja, je hebt geen feeling. Je merkt dat ook. En uiteindelijk betekent het meer dan bij anderen ook. En voor het purete doet

[01:04:50] het ook. Insane goed. Die zijn ook gestart bij ons twee Gentse feesten geleden. Hebben die hun eerste dagen in de foodtruck gewerkt bij ons om dat te leren. En je merkt ook al bij die gasten, die gasten willen dit doen. Die willen niet gewoon marketing. Allee, ze hebben een groter plan. Eerst foodtruck dan restaurant. Maar die staan er wel, die doen dat wel. Die nemen een kiep. Die zij hebben opgeleid. Niet, kunnen we een bedrijf inhuren? Deltaworks ofzo, die in de foodtruck staan? En zorg ik voor dat je dit afgaat? Nee, er is werkelijke feeling.

[01:05:17] En denk, als je dat hebt, mensen voelen dat. Jij voelt dat. Je maakt een beter product. Je wilt daardoor ook een beter product maken. Je leert ook omgaan met de klant. Dan naar de echte goede business. En denk mensen die... Allee, tuurlijk, de marges zijn laag in foodt sowieso, maar dat is een structureel probleem. Maar als je echt daar staat en als je echt daarmee bezig bent, dan heb je wel meer leverage om dat te beïnvloeden. En mensen voelen

[01:05:41] dat ook. En ook zeker in ons geval, als je 80% van je dingen maakt... Ja. Allee, dan heb je net iets hogere winstmarges. En dan wordt het wel weer veel interessanter. Veel interessanter. Inderdaad. Maar op alle vlakken. Het is winstgevender. Het is leuker. Het is nicer voor de mensen. Je ziet ook, mensen vinden het lekker of niet. In plaats van de kool, je weet niet van fuck, gaan ze dat goed bakken thuis. Dat is ook een goed probleem. Terwijl hier, ja,

[01:06:06] het serveert als sukt ligt aan u. Dus, pretty useful. Dus ja. Ja. Dan kunnen we ook wel perfect inbeelden dat iemand die een ganse winter dat bezig is bij jullie in het fabriek, om het onrespectvol te zeggen... In het fabriek. Die dan blij is om een keer op baan gestuurd te worden. Die dan zoiets zegt van, alright, let's go. We gaan nu naar Pukopop. Wauw. Ja, net. En dan is dat voor jullie ook wel makkelijk om dan... Ah, jij wilt die in de baan zien? Ja, doe maar. Ga maar een keer gaan kijken. Ja, tuurlijk. Dat is win-win

[01:06:36] op alle vlakken. Je personeel, die is blij dat ze dat mogen doen. Die voelen er meer betrokken. Die heeft een soort inspraak in het gebeuren. Die is trots dat ze hetgeen dat ze in de winter weggestoken tonen, doen, nu kunnen tonen. Ja. Ja, dat krijg je alleen maar meer betrokkenheid natuurlijk. En als die dan zien dat mensen dat appreciëren, weer meer trots, nog meer willen tonen, dan krijg je alleen maar iets dat zichzelf versterkt. Dan heb je, en dat heb je denk ik veel in restaurants, en dat is ook een beetje de cultuur die ik nu al

[01:07:06] heb geleerd van die willen we aanpakken, het is echt een cult. Stel je, als je een goede restaurant hebt, is dat gewoon een cult. Die mensen hebben echt gewoon die hard voor product, voor familie, voor dit en dat. Dat hebben we ook met onze jobcentrum, met ons team. Onze jobcentrum, we hebben echt vijf, zes die wij weten, die zijn core team. We zijn genieten met ook in Brussel, teambuilding gaan doen met wij en hun. Omdat zij hen ook wel echt soms in het rood hiervoor. Het is niet gewoon, oh uurtjes klaar, soms op zondag, soms op dit. En extreem gevarieerde jobs leveren, dit, dat, dat. Maar je creëert, zoals je zelf zegt,

[01:07:36] echt een cultuur. En door die variatie van, je maakt het product, en je maakt nog geen foodtruck en zoveel te mensen. Je ziet gewoon die lijn, in plaats van je ziet gewoon zitten in de lijn, dit en toen. Je hebt nul feeling met producten. Je hebt gewoon een beetje pijn in je gevrichten, maar je hebt nul feeling met wat je doet. En hier, pijn overal, maar je hebt ook wel... Maar een volhaard. Een volhaard, inderdaad. En denk dat dat wel belangrijk is? Maar denk ook wel, dat is niet voor iedereen, maar dat is wel wat ik heb beseft van, dat is

[01:08:04] wel de cultuur die ik wil hebben en dat ik wil neerzetten. Dus daar moeten we ook 100% voor gaan. En dat was het ook gewoon de retail. En dat er zeker toekomst is voor ons in de retail, op een manier, maar ook met een volledig andere insteek dan dat we het natuurlijk hadden. Maar, je bent producent. Ja. Een producent die leeft meestal van de verkoop. Ja. Ja, de foodtruck is één kanaal van verkoop. Partneren met een foodbag is een ander kanaal van verkoop. Een foodbag.

[01:08:32] Dat ook trouwens vrij grappig is, dat jullie moeten uitleg geven aan mensen van, hé, wij doen bloem op onze dumplings. Dat mensen niet altijd snappen wat dumplings zijn. Nee. Maar retail is een ander kanaal van verkoop. Dat valt nu weg. Hoe verkopen jullie dat nu? Want anders zit je met een productie over capaciteit en product die blijft staan. Dat is ook niet goed. We hebben de foodtruck, maar die is niet enkel op festivals, maar ook op evenementen. We hebben

[01:09:01] foodbag en Marley Spoon in Nederland. En we hebben heel veel, oftewel restaurants, oftewel caterers in België. Dus voor het INM, Keurketering, ISS, dat zijn allemaal klanten van ons die op verschillende manier kopen. En daarop focusten we nu. Maar dat was ook wel, en dat retail viel weg. Dit was iets waar wij al die jaren naartoe bouwen. Ik heb onze eerste goede klant BioPlanet. En ik wil ook nog een keer een shout-out geven. BioPlanet is ongelooflijk. Goeie mensen die daar werken. Dat valt weg. Foodtruck heeft dat een beetje opgevangen. De foodservice heeft

[01:09:31] dat een beetje opgevangen. Foodbag heeft dat ook wel een beetje opgevangen. We zijn in hand van, denk ik, rond het eerste jaar in Foodbag hadden we één of twee bestellen. Dan werd dat vier. Dan werd dat, denk ik, acht. En nu was dat twaalf, nee, dertien bestellen nu dat jaar. Dan denk ik, Foodbag heeft dit jaar bijna half miljoen dumplings verkocht. Dus... Serieus, hoeveel leed? Denk ik, vierhonderd duizend. Allee, zoiets. Maar gewoon niet, niet weinig. Dus ja, en ook het zijn mensen nodig. Ik denk...

[01:09:58] Ik denk echt wel... Foodbag heeft, denk ik, heel veel gespeeld in de opkomst van nieuwe brands of nieuwe starters in België, zoals denk ik, meer dan de retail per euro. Maar er zijn natuurlijk retails veel groter, miljardenomzet. Foodbag heeft dat niet. Maar ik denk, brands like ons, Think Tomato, Berlumi, heel veel... Want zij doen ook die brands naar voren. Dat heeft zoveel gedaan. En ik denk, we hebben echt veel meer foodbags nodig. Als we ons klimaat

[01:10:26] van goed eten weer willen hadden... Ik denk dat Stefan dat niet graag gaat oren, maar ik denk dat, qua begreep, filosofie geweest... Ja, filosofie geweest hebben we meeste fans nodig misschien. Dat je meeste fans nodig hebt. Stuurlijk, je hebt niet meer foodbags. Allee, ja. Of foodbag moet groter zijn, of dit en daad. Allee, I don't care, maar gewoon van... Het is net die filosofie nodig. Maar je merkt ook al, bijvoorbeeld, foodbag, het concept van die maaltijden, dat wordt ook een stuk gekopieerd ondertussen door de retail. En dat kan je dan terugbrengen naar de

[01:10:53] discussie dat we daarnet hebben. Die zijn reactief. Ja. Die reageren op dingen. Dat is het succes van een foodbag, van een HelloFresh, van een Marley Spoon, heeft ertoe geleid dat er in Koolruit, in de Leize, in Albert Heijn, nu pakketten klaar liggen waarmee je een maaltijd kan klaarmaken. Dat Carrefour ook een leverd aan huis pakket maakt. Ja, inderdaad. Ja. En dat is niet omdat ze zelf zo'n fantastische idee bedachten. Nee. Nee, we zijn... Wanneer

[01:11:22] was het? 2023, toen ik de mijl daarover kreeg van... Carrefour begint nu met... Ja. Ja, jongens. 15 jaar na datum. Ja. Nu is het succesvol genoeg om het ook te kopieren. Maar dat is, inderdaad. Ja, maar letterlijk. Het is gewoon reactief. En dan denk ik ook, zij gaan dan niet de kleine producenten mee naar voren schuiven. Zij gaan dan niet de toffe dingen doen. Daar zit geen passie in. Nee, ze hebben mega deals en ze hebben dat ook heel slim uitgewerkt. En hoeveel is onze... Allee, foodbag doet dat ook logisch.

[01:11:49] Zest, die fan is een heel goeie operational. Die weet ook zijn marges en zijn dit en dat. Maar die weet ook al dat hij een goed stuk van zijn marge opgeeft aan duurige producten zoals ons. Maar die duurheid wordt wel beloond in klanten weten, wauw, dit zijn goeie producten, zo lekker. Hoe komt dat toch? Toch niet omdat ik vijf euro meer uitgeef en zodat de producent meer geld heeft. Ja, niet alleen dat. Ik denk dat ook sommige van die consumenten ook dat geld willen uitgeven daaraan. En die in de gewone supermarkten die producten niet vinden.

[01:12:20] Enerzijds. Anderzijds. Ja, als je enkel in een winkeltje een schalle bellen of bij Bellumi moet gaan of dan heel het land moet rondrijden om die producten te kunnen proberen, ja, dat gaat ook niet. Sorry, maar daar had er niemand nog de tijd voor. Tuurlijk, nee. We zitten nog steeds in een vrij moeilijk... Ja, maar inderdaad, dat klopt. En ik denk, dat bedoel ik net. We hebben meer bedrijven dan ook dat, die echt wel een effort doen in hoe zorgen we dat de eetcultuur weer beter wordt. Want er is echt geen tekort

[01:12:47] aan goed eten. Er is gewoon een overvloed en goedkoop en heel marketing-heavy eten. Stond je van, de conglomerates rule the world, we all know. Maar ik denk, ik vind het verreel raar dat food zo'n geprivatiseerde sector is geworden. Want eten is nu echt zoiets essentieel. En we zijn dan gewoon aan het weggooien naar marketing. Stond je, eten gaat niet meer dan eten. Eeten gaat een packaging en marketing en ads

[01:13:15] en dit en dat en top of mind. Het gaat niet echt mee om smaak. Of als het om smaak gaat, gaat het over hoe zover dat we de beste nuitscoor hebben, maar toch zoveel moeilijke suiker en vette rimpompen om ons verslaafd te maken. Bedrijfelijk foodbank pakken daar net volledig ons aan. Denk dat ze heel denkwerk steken in hoe de fuck maken wij een gerecht met dit nieuwe product of verwerkwegeen. Dat lijkt me ook niet makkelijk. Maar het resultaat is zoveel nicer. Zoveel nicer. En denk dat niemand in

[01:13:44] foodbank klagt over, wauw, mijn maaltijd smaakt naar fucking karton. Gelijk die maaltijd van, die voorgemaakte maaltijden in Albert Heijn, die smaakt gewoon naar pis. No offense, maar offense. Dus ja. Nee, maar ik snap wel perfect wat je naartoe wilde met die vergeleking. Iedereen weet dat dat niet letterlijk zo is, maar het is, als je, als je, in restaurants

[01:14:10] is dat ook zo. Sommige restaurants, bijvoorbeeld een aantal sterrenzaken, die zijn beter dan een aantal andere. Waarom? Ja, omdat ze beginnen, ze vertrekken van fucking goeie producten. O ja, je producten die goed is, dan moet je heel veel doen om het slecht te maken. Het beste voorbeeld, een stuk fruit die perfect in het seizoen is. Als je een aard bij hebt, dat je bijna vers van de plant plukt in de zomer, dan gaat dat veel zoeter en veel smakelijker zijn dan dat je hem in maart op de markt gaat kopen, die eigenlijk nog wit zijn binnenin

[01:14:40] en die vanuit Spanje ingevlogen zijn. Ah, insane. Ja, dat is niet zo lekker, en je weet dat ook, maar als je daar dan iets mee moet doen, dan moet je suiker gaan toevoegen, moet je andere dingen doen om die smaken duw te geven. Ja. Dat moet je al veel gaan chipoteren. En dat wordt ook een race to the bottom, en ik denk dat dat ook het grote probleem is heel vaak, van, en ik merk dat nu ook, en Colgate zijn slogan voor de feesten, dat is altijd bij ons de laagste prijs voor de feesten, en oké, dat is ons hun ding, de laagste prijzen, maar het probleem is, er moet ook wel echt zo'n

[01:15:06] moeilijke job zijn om ons de laagste prijs te garanderen voor al die producten. Eigenlijk dat is echt de aardbei, je moet aardbei hebben in december, Jesus Christ, why bro? Allee van, dan is dat of van de serre, of van Spanje. Of tomaten. Ja, of tomaten. Gelijk, ik weet nog, bij een paar jobcenten hebben we die test gedaan. We moesten een keer een gerecht van foodback maken voor een video, en ik zei, ah, kunnen in de winkel gaan en koop tomaten. Allee, want dat was in het gerecht, oké, en hij komt terug met everyday tomaten. En we gaan zo, pfff, oké, we maken dat gerecht met die everyday tomaten,

[01:15:36] en we maken dat gerecht opnieuw de volgende dag met bio-tomaten, goeie tomaten, en oh my god, het gerecht is niet veranderd, maar het smaakt beter, who or if that, ja, de één tomaat is gewoon gekwikt op water. Dat is gewoon een water, allee, er is geen tomaat meer. En dan merk je gewoon van, oké, dat is goedkoper, maar you also get what you pay for. Kind of logical. En ik heb medelij, met Hans de Keethe, voor Colerite moet ook al kut moeilijk zijn van, oh my god, we moeten Hans het legst prijs garanderen op alles, we moeten

[01:16:04] alles Hans het in stok hebben. We kunnen niet een goede tomaat hebben in december. Ja, hoe niet? Maar toch moet hij hem hebben. Ja, het is ook een beetje, het is een beetje dubbel natuurlijk. De consument wordt dat dan gewoon, die verwacht dat dan, terwijl dat je dat, ja, reactief, die reageren op de vraag van de consument. Is dat het beste? Ja, nee. Maar genoeg over de retail, we gaan even verder over dat vuil dumplings. Dat is goed, inderdaad.

[01:16:31] Maar dan zie ik jou bijvoorbeeld voor 500 kilo broccoli staan op een video, ook op je sociale media. Die kun je dan wel online kopen, maar niet al de rest. Ah, van de dumplings bedoel je? Ja. We hebben een drop gedaan met die, maar de bedoeling daarvan was ook, dat was begonnen als een foodbag campagne. Ik had ook gepitcht aan een foodbag van, hey, deze gast heeft broccolis over. Ik wil dat redden. Hans een presentatie gemaakt en gejapt. Maar ze kennen mij ook, dus ik ben haar kind aan huis. En ik zei, ik wil vier drops daarmee doen. En

[01:17:01] de eerste was echt mega succesvol. Bijna 50.000 dumplings verkocht in één keer met de broccolis. De tweede was een beetje minder, maar ook omdat gewoon het was te kort bij elkaar, bla bla bla. En we dachten ook al van, oké, we willen die broccoli dumplings bij mensen krijgen. En mensen zeiden ook van, ja, is er een andere manier om dat te kopen dan foodbag. En dan zijn we dat beginnen leveren in huis. Dus we hebben nu ook wel, denk ik, we wasden vorige week 10.000 gewoon uitgeleverd op één dag in Gent. En we gaan dan meer en meer doorzetten. Probleem daarbij is wel inderdaad gewoon, dan zit je te spreken over delivery

[01:17:29] costs. En delivery costs zijn vrij duur. En we hebben ook onze minimum drop was 25 euro aan dumplings. Mensen hebben dat gekocht en onze hoogte was 80. Mensen hebben ook gekocht. Maar zoveel sukkels vinden die 25 à 80 euro willen, allee, loof ze en echt ongelooflijk bedankt. Maar ik verwacht ook niet dat die mensen van 80 euro dumplings morgen opnieuw tochtig euro. Of volgende week. Misschien volgende maand, maar waarschijnlijk binnen de maand pas. Dus dat zijn ook, ja, dat is een moeilijke. Ik denk, ik zou dat mega willen

[01:17:58] doen, maar ik wil ook wel een manier vinden om daar een consistente business van ook te maken. Want nu is dat een heel campagnegerichte business. Ja, want je moet dat verhaal ook wel even doen. Want hoe vind je 500 kilo aan broccoli die over is? Heel gemakkelijk. Dat is al één. Allee, je zegt wel heel gemakkelijk. Ik kan hier op de straat ronden, want ik ga niet iemand vinden die mij zegt, Stijn, lustert, ik heb hier nog 500 kilo broccoli, moet je geen

[01:18:26] naam. Het is begonnen met een LinkedIn post van No Waste Army, dat is een organisatie in Nederland. En vandaag vroeg ook heb ik 500 kilo aan wortelen meegeraad. En ze werken eigenlijk altijd hetzelfde. Ze vinden boeren met een overschot die op, voor een of andere reden gewoon zitten met die producten. Meestal is het eigenlijk door de retail. Goed back there. Verrassing. Ja, zo. Nu bij die broccoli's was het zo, en bij de wortels was het identiek hetzelfde,

[01:18:52] schoonheidsstandaarden. Dus bij de broccoli was 400 gram in plaats van 500 gram, dus ze konden hem niet experimenteren. Oké. En dan zit die boer, daar liet met 500 kilo, maar met 500 ton. Allee, 400 ton. 400 ton. Een goede biologische broccoli, die hij gewoon niet weg krijgt. En ze maken daar een LinkedIn post van, en ze vragen van wie wil ons helpen, en dan zeggen we van oké. Ik vind dat wel absurd voor een product die in een supermarkt

[01:19:17] per kilo verkocht wordt. Ja. Maar ik denk soms zeker een kleedje nodig. Ja, sommigen worden verkocht per stuk, maar zelfs dan pas dan gewoon die stukprijs aan. Allee, want het is gewoon zo insane om die boer met 400 ton te laten achterzitten in plaats van, gast, dat stuk, die zijn 100 keer minder, laten we gewoon die prijs aanpassen per stuk. Ken het? Zo, klaar. Nee, nee, nee, nee. Fuck die boer. Maar dus ja, hij heeft over. Ze maken een LinkedIn post, No Waste Army. Wij reageerden daarop. We zeggen van, oh leuk, ik vind mijn chef Eben.

[01:19:47] Kunnen we iets doen met die broccoli? En hij zegt, oh ja, we hebben een broccoli dumpling al. We gaan het toch verkopen aan foodback in het en dat. We kunnen die broccoli gewoon erin steken. En we dachten van, wauw, ideaal. Die dumpling heeft al 65% broccoli. We moeten gewoon de broccoli traden van daar. Voor die? Zie je zo, klaar, makkelijk. Nu moeten we gewoon een marketingcampagne uitvinden. Dus het is eerder zo. En dan die marketingcampagne, dat is altijd zo het meest kop of munt. Want opeens staat die broccoli daar. Ken het zo? Opeens worden die twee paletten geleverd voor ons deur. Staat daar. En ik sta daar zo, pfff, wat heb ik gedaan?

[01:20:16] En dan is het ook, ken het zo, we hoorden dat je nu aan mij dan de rest van truc van... Ik kan me dat wel perfect inbeelden, dat je dat idee hebt. En dat ligt een fantastische idee. Oh, gelooflijk. Maar dan komt dat daar. En in volume is dat wel zoiets van, oeh, dat is toch veel broccoli? Ja. Dat is toch vrij veel broccoli? Moet je nog keisen? Moet je nog wassen? Moet je nog dit? Moet je nog dit? Hij staat daar. Het is van, ja. Ik zat daar met Lamine. Lamine is onze videogaaf. En Mark Theron is ook van zo'n voice script. En ik zei, ik heb geen idee. Allee, zo van. Ja, dan was echt gewoon zo. Oké, ik weet

[01:20:46] wel dat ik wil zeggen van, ja, hoe moet die broccoli gaan doen? Hoe exact dat ik dat ga zeggen, weet ik nog niet. Dus die video was ook gewoon echt op de bots. Zo, oké. Dit is 500 kilo van broccoli vandaag. En dan dacht ik, oké, als ik bijt in die broccoli is dat nog grappig. En dan heb ik gebeten, maar dat was veel te veel in mijn mond. Natuurlijk. Je zag dat ook. En dan gaan we allemaal hangen. Dat was dan, ja oké, maar dat was komisch, dat was leuk, dat was hoe je intro. En dan wat beginnen praten. Maar ik denk ook wel dat dat is. We hebben al heel veel video's gemaakt, we hebben allemaal praten. Dus

[01:21:14] daar zit ze wel in u, je bent niet meer zo stijf. Ja, ik heb zo de indruk, als je zo vlot door die instelling gaat, dat dat is wat spontaan, dat is wat leuk. Het zin is zo. En you guys take it as it comes. Je maakt een video, de audio werkt niet. Ja, dat gaan we wel een voice over doen. Ik vond dat ook wel funny. Ik die naar mezelf keek, 25 minuten door het gaat leren. Ja, inderdaad. Ik geloof in u. Ja, kom, je kunt het, je kunt het.

[01:21:43] Ik kon het, god bless. Dat was mijn eerste die op date was. Ja, ik denk, dat hebben we ook wel beseft. Je kunt lightning, je kunt put lightning in een bottle. Allee, zo die dingen. We hebben dat ook al een paar keer gehad. We hebben een paar video's gescript. Soms lukt dat en soms niet. En als dat niet lukt, is het ook net omdat we gewoon te hard skipt en tof gaan zijn. Je zit zo'n beetje in deze dubbele wereld. Je moet heel goed worden in improv. Allee, het is niet echt improv. Ik wist wel een beetje wat ik wilde zeggen bij die brokken. Je moet de grote lijnen weten. Ja, je moet de grote lijnen weten.

[01:22:12] En het is soms die angst van die grote lijnen te weten van oei shit, maar ik weet ze niet. Wat als ik ze opschrijf? Maar als je ze opschrijft, verlies je net heel veel van die spontaniteit. En als je brand spontaniteit is en je zet het in lijnen... Een beetje contradictie, zo'n term. Ja, inderdaad. Maar natuurlijk, dat is altijd zo de battle van je wilt zoveel mogelijk al een beetje op voorhand kunnen bepalen en zo weinig mogelijk. En we hebben ook wel met Lamine gevonden van script idee van wat gaan we doen bij die broccoli.

[01:22:41] Oké, we gaan 500 kilo aan broccoli hebben. Die gaan staan op de parking. Laten we dat gewoon filmen. Een beetje uitleggen wat je zei. Klaar. En dan, eens dat je toe kunt doen van oké, dat was nog grappig. Let, we dat keer opnieuw doen. Maar soms weet je ook van dat was nog grappig. Dat was niet goed gefilmd. We gaan dat niet opnieuw kunnen doen. Je kunt niet opnieuw in die broccoli bijten. Je kunt niet opnieuw faken. Oei, mijn mond zit vol met broccoli. Ja, maar wat ik wel geleerd heb is dat als je de audio goed hebt dan is dat oké dat het niet perfect gefilmd is. Nee. En als je de audio niet goed hebt

[01:23:11] dan moet je maar een voice over doen. Inderdaad. Je moet handig vinden van hoe je iets gaat terugbrengen. En ik denk... Maar ik denk ook wel op een... Allee, dat je ook wel met een merk zit waar dat vergeven wordt of zo. Waar dat spontaan heel belangrijk is. Want ik kan me bijvoorbeeld voorstellen dat bij Coca-Cola ik zie me niet voorstellen dat de CEO van Cola daar een voice over staat te doen van hé, je kunt die ribben met cola maken. Maar ik heb dat audio opgefukt. Dus...

[01:23:39] Allee, dat is een ander soort merk natuurlijk. Ja, ik denk ook wel ergens niet enkel anders zo'n merk anders zo'n mens denk ik vooral. In de zin van je merkte net wat nu aan Coca-Cola wat doen ze vooral? Ze werken vooral samen influencers. Allee, de Coca-Cola ambassadors en al en die moeten dan de spontaan zijn. Allee, de Fluindies van de wereld en al. En dat is wel ergens nice maar dat is ook wel zo ergens vind ik heel... je moet wel vind ik altijd iemand hebben in het bedrijf die staat voor wat je doet. Dus natuurlijk als een Fluindie Coca-Cola ambassador is wil ik ook wel iemand zien van Coca-Cola

[01:24:09] die een beetje Fluindie is. Want nu is het wel vrij gemakkelijk. Je koopt gewoon culture Allee, wat is de capital culture van Fluindies? Ze is een influencer, ze is leuk, ze is fun, ze is jong. Je steekt op Coca-Cola. Maar is Coca-Cola leuk en fun? Nee, het is leuk en fun door de associatie. Zoals nu hun campagne van de kerst was met AI gemaakt. Dat was weird. Ja, dat was zo anti-Cola. Ik denk ze van, allee, het zou je zo cool zijn van nu om te zeggen het is de age of AI fuck it, we're double downing

[01:24:38] op die rode truck die we doen. Die rode truck, dat is kerstmis voor cola. Ja, inderdaad. Allee, het feit dat de kerstman rood is is Coca-Cola. Is door Coca-Cola doordat hij zo hard inzet dan op die rode kerstman is de rest van de wereld een rode kerstman geworden. En nu AI... En nu ga je een beetje dat wegsmeten. Weird. Jammer, hè. Ja, net. Want het is zo, oké, je bent een goed corporate en blauw, blauw, ik zat het aan, je hebt cola, maar van, je hebt wel deze... Doe wat je wilt, I don't care. Maar je hebt wel...

[01:25:06] Allee, hun marketing is super geniaal op heel veel vlakken. Net zoals je zegt, zeker die kerstman ding, het is zot dat zij de kerstman hebben gemaakt. Allee, dat is gewoon zo... Bedrijf terzijde, marketing book only, chapeau. Crazy. Ja. En nu gooien we dat weg. Ja. Maar bij jullie is dat niet... En bij jullie staat het heel dicht. Dan hangt het eigenlijk wel voor een groot stuk vast aan jou. Ja. Echt zo de indruk. Duidelijk het gezicht van het bedrijf.

[01:25:35] Ook al staan er heel veel naast en achter u. Maar wel op een hele funny, spontane manier. Ik ga er ook gewoon vanuit dat dat spontaan zo gekomen is. Van, ja, we zijn nu een bedrijf. We gaan nu een Instagram-account starten. Want dat is wat we moeten doen. En dan... Oké. En nu? Ja. En nu? Ik denk heel veel zoeken. Ik denk ook wel weer al van... Ik denk dat we talent hadden over die SaaS en die wijste tech-startups en faxen. Ik zeg dat wel allemaal

[01:26:04] en dat zijn grote woorden. Maar in dat gespeelt wel ergens bij de boeken. En de enige boek die er was in België voor het bedrijf of menselijk mee is You're a startup-founder. You gotta be that. En ik denk, dit jaar, het laatste jaar, is zeker een jaar dat ik mee heb gevonden van die spontaniteit en wie ik ben. Dat is wie ik ben. En ik ga daar mee op inzetten. Maar daarvoor was dat altijd wel de moeilijke van... Ja, ik denk, mijn persoonlijkheid en mijn stil van humor en mijn communicatie is als het lukt nice and funny,

[01:26:34] als het niet lukt, cringe and weird. Allee, logisch. Het is een hele dunne lijn. Een hele dunne lijn. Dus als je op die dunne lijn sta, ben je ook wel ergens bang. Van, je kunt er makkelijk afvallen. Dus soms kiest je voor de safe optie. En ik heb dat heel vaak ook wel gedaan. Ik ga niet zeggen van, I'm such a fucking genius. Nee, heel vaak heb ik wel zo, ik weet niet wat ik doe, het gaat wel werken. Ik ga wel meer safe. Maar dan merk ik ook wel van, mensen vonden dat wel oké. En zelf hadden er niet zoveel bij. Maar dat is wel een beetje waar wordt gedaan rond. Ik had het wel heel hard gemerkt.

[01:27:03] We zaten in started KBC. We zaten bij VOCA. Heel veel mensen doen wel zo van die by the book marketing. Niets mis mee. Niet zeggen, it's bad. Maar heel mooi binnen de veilige marges. Ja, mooi binnen de veilige marges. Dit en dat. Maar heel vaak is dat ongelooflijk forgettable. Maar dat is gewoon enkel forgettable bijna. En dat is logisch, maar je mag wel al die mensen, ja, dat is de playbook, maar het is al based on fear. Snap je? Al die mensen, ze bedoelen het allemaal goed. Het is niet als ze fucking enkels zijn.

[01:27:32] En dat is het saté. Ja. Je onderneemt, dus je laat al heel veel angst achter je om dat te doen. En dan ga je het nog op veilig spelen. Waarom? Snap je? Goeie vraag. Ik denk, ja... Nu, sommige mensen interesseren het hen ook niet om die socials te doen of te volgen. Dus dan is dat ook meer... Ze moeten dat doen, maar dat is ook buiten de comfort voelen. Dus dat snap ik dan ook wel. Maar je moet wat beseffen, denk ik, ergens als bedrijf, en zeker als start-up, in 2025,

[01:28:03] dat dat een essentieel onderdeel is van je marketing. En dat je die connectie moet vinden. En connectie ga je niet vinden door perfect picture, picture perfect plaatjes te gaan posten. Nee, zelfs juist nu omgekeerd. Allee, als je kijkt naar de trends, want dat is het ding, de grote marketingbedrijven zijn wel altijd heel goed in trendanalyse. Niet in trends maken, maar in analyse wel. En ze merken ook wel van authenticiteit, is een name of the game. Allee, dat klinkt allemaal heel logisch. Maar vroeger hadden we wel een sfeer van goed en perfect en de nice Instagram-fotos en dit en dat.

[01:28:32] Nu merk ik ook wel van... Het is ook wel omdat Instagram gestart is als foto-app, denk ik. Ja, inderdaad. En nu is het meegaan kijken, dit is mijn leven-app. En als je nu net afkomt met perfecte foto's, dat is leuk, maar dat creëert geen emotionele connectie. En als je vier uur kijkt naar een scherm, heb je al genoeg van non-emotional connections, je wilt een emotional connection hebben. Ik denk dat dat ook het succes is van TikTok, om de mensen daar echt gewoon die filters zijn daar weg. Terwijl op Instagram is dat dan misschien nog meer aanwezig, omdat die neppes op een andere manier geëvolueerd.

[01:29:02] En op TikTok mensen droppen de reinste onzin, maar het werkt soms wel. Het werkt, inderdaad. Omdat het echt is. Ja, en ik denk, dat is net zo heel paradoxaal. We weten dat allemaal, dit is allemaal geen rocket science, we weten dat allemaal authenticiteit werkt, maar we zijn wel heel bang van authentiek te zijn. Me included. Elke video die ik nu nog steeds maak, en ik bij die broccoli-video ook, want die broccoli's, ik had al een idee, het eerste wat ik deed was even naar wc gaan en ik was van... Fuck. Allee, zo van, oh nee, allee,

[01:29:31] I gotta do this. Allee, dat is de kost van authenticiteit. Ik denk, moest je die vraag stellen aan Bruno van Pastology, moest je die vraag stellen aan Julie voor de past the pot challenge, dan komt datzelfde argument weer naar voren. Zonder enige tweefelen. Nee, inderdaad. En dat heb ik ook al geleerd van, dat gevoel is een heel goede indicator. Als je dat niet hebt, het is gewoon zo van, we hebben ons script, ik ga aflezen, ik ga kijken naar de camera, dat is heel safe. Je hebt geen angst, je hebt geen hartkloppenje,

[01:30:00] je hebt geen zweetende handen, maar je hebt ook wel een product hebben dat identiek het, allee, het is niet van, you get what you do, whatever. Terwijl bij dit, je hebt angst, je bent daar, je bent te improviseren, je probeert mensen in de machine aan de connectie te laten hebben, je bent gewoon jezelf, je kunt wel zoveel fake als je wilt, net zoals bij deze podcast, je kunt wel voorbereiden, maar er gaat gewoon uitkomen wat eruit komt, dan krijg je geen connectie. Dan krijg je dat. En ik denk, en iedereen die mee zijn marketing wil doen, en ik kan ook al een paar wijze presentaties geven over onze marketing,

[01:30:29] je moet echt die cringe kunnen uitzetten. Gewoon van, wijst, do not kill the part that's cringe, kill the part that cringes. Het is ook zo ergens een artikel dat ik gelezen heb, denk via Hannes Kodenis ofzo, dat je soms ook door die cringe moet om te kunnen groeien. Ja. En dat is ook, soms moet je gewoon mijn kop tegen de muur lopen, soms moet je dingen proberen, soms moet je dingen testen dat niet werken. Net hetzelfde als een dumpling. Ja. Ik ben er zeker van dat er bij die eerste dumplings, die vegetarissen,

[01:30:59] dat je ook een paar keer in zegt dat van, dat is toch niet zo lang gereed? Kutbad. Allee, echt horrible. Echt horrible. Maar net bij alles, je moet eerst een remia's saus hebben, je moet eerst dit, je moet eerst dat, je moet door al die stappen gaan, gelijk nu ook, we zijn nu gestopt met retail, je moet daardoor gaan, je moet dat kennen, om ook jezelf te leren kennen, en denk dat moesten we nu opnieuw aan het tegen retail. Is dat maar een veel beter product, is dat maar een veel beter dit, is dat mijn veel betere visie, is dat mijn veel betere, oké jongens, we willen misschien niet alle winkels, maar gewoon een paar, gecentreerd, en die stappen van, geleerd, en dat is ook allemaal cringe. Dat je de juiste winkels hebt, bijvoorbeeld.

[01:31:29] Ja, inderdaad, en de juiste expectations van de aankoopers, en de juiste dingen die wij hen geven, bij alles. En omgekeerd, misschien was je product ook te vroeg, in de zin van, dat de mensen niet goed wisten hoe ze dat moesten klaar, wat ze daarmee moesten doen. Misschien had je die foodtruck nodig voor nog een paar jaar, om mensen dat uit te leggen. Dat is, bijvoorbeeld nu, zien we overal, taqueria's, en mensen die dingen doen, geïnspireerd op de Mexicaanse keuken.

[01:31:59] Tien jaar geleden, stond ik dat ook te prediken, en zeiden mensen tegen mij, doet niemand eten, waarom ben je dan mee bezig? Ja, ik was daar te vroeg mee bezig, klopt, maar nu is het er wel, en nu, ja, nu zijn wij een heel anders soort markt. Ja, aanhoor gewend, maar inderdaad, het is, het is daardoor gaan, en het is zo, ik had geen artikel ook daarover gelezen, heel goede kop gewoon, de, de 20 years it took to have an overnight success. Ja. Zet dat? En het is inderdaad zo,

[01:32:28] het is overnight successes bestaan, bijna niet, alleen, ze bestaan, maar op 90% van de tijd is het, vallen op zijn, vallen op zijn, vallen op zijn, het komt eigenlijk gewoon altijd op dezelfde neer. Marketing, of retail, of product, of productie, whatever, you gotta go through the cringe. You gotta go through the cringe. mensen die dan, die dan zo zeggen, ja, je hebt toch veel geluk gehad, hé, maar geluk is eigenlijk, voorbereid zijn, en op het juiste moment, die opportuniteit pakken. Ja, en, dus, je hebt dat wel een stuk in de hand, want meer dingen dat je doet,

[01:32:57] meer opportuniteit dat je creëert, en dan plots is die, maar ook, ze zeggen altijd, de omkeren, die heeft ook wel heel veel ongeluk. Alessandro van gelijk, zo dat verhaal dat ik zei van de bioplant, ja, dat was compleet ongeluk. Dumplings wegen te weenig, pas de machine kapot, er komt een broostoel aan, dat is ongeluk. Je hebt dat nog altijd, want een broostoel. Omg, ja, dat is ongeluk, je hebt ook geluk, ik denk dat die twee balanceren, en zoals ik dat je zelf zegt, het is hoe je inspeelt op alles. Ook bij die video's, van, je merkt, het werkt, je doet daar meer van, hoe je het werkt niet meer, dan doe je wel,

[01:33:26] heb ik dat net Bruno zei, van, ze maakt die video, met surprise, surprise, motherfuckers, dat werkte, zit er nog, zit er nog, zit er nog, ah, daar heeft ze een nieuwe zin, daar heeft ze dat, je zit handstand aan het surfen, aan het pivoten. En dat moet je blijven doen. Ja, het is, maar het is wel, allee, het is ook oké, om het allemaal lastig te vinden. Ik denk dat dat het vooral is, handstands surfen, is wel fucking lastig. Ik kan me ook voorstellen, dat het vrij lastig is, om een paar keer, zo'n broccoli te beten. Want je hebt dat,

[01:33:56] de eerste keer gedaan, met 500 kilo naast u. Ja, en dan nog een keer. Maar dan nog een keer, omdat er nog wat van die broccoli, dumplings moesten verkocht geraken. Still dry. Ja, en dat was echt, een droge, ja, niet aangerijde, gouden broccoli. Dat was wel, was wel iets. De dumpling daarentien, goed. Goeie reviews. Mensen vonden het lekker. Zalig. En blij. Ja, gelukkig. Maar, ik vind dat heel leuk natuurlijk, dat je zo ergens zoiets zet van, oké,

[01:34:25] we gaan hier meedoen aan, die no waste, dat op die manier, dat kunnen redden. Er zijn ook een aantal bedrijven, die keihard inzetten op, wij gebruiken lelijke groentjes, wij gebruiken lelijk fruit. Om op die manier, het moet toch gekocht worden. Of dat dan nu, een picture perfect, van vorm, perfecte broccoli is, perfecte komkommer, een mooie gekruilde banaan, of niet. Ja, als je dat verwerkt, is dat niet zo interessant. Het boeit dat zo niet natuurlijk.

[01:34:55] Maar, maar, is dat iets dat jullie vaker zouden doen, zoiets? Ik denk het laatste jaar, zeker met die retail change, en dat heeft ons veel getoond, van waar willen we eigenlijk naartoe? En ik denk, we willen gewoon, dat klinkt allemaal heel simpel, maar het is het niet. We hebben twee dingen, die we hebben neergezet, van dit zijn onze core attacker, dat is people in craft. Dus we willen echt wel blijven investeren in mensen, voorbij ons ook. Onze jobcenten krijgen meer loon, hoe meer ze werken. Elke 100 uur, krijg je zo'n halve euro meer per uur,

[01:35:24] omdat we zo ook gewoon loyaliteit, en goede mensen willen beloven, uitbelonen. En craft, ja, we merken wel die dumplings, we merken die gerechten op, wat is het, Maar het gaat ons ook wel echt heel hard, van dit moet iets zijn, dat wij elke dag kunnen eten. Het moet niet, het moet echt iets zijn, waar je trots op bent. Gelijk bij die video's ook, dat je kunt cringen in het begin, en je kunt zo op die toilet zitten, en je kunt denken van, oh, maar dan kijk je terug naar die video, als ik die broccoli video opnieuw zie, ben ik ook zo van, oh, zie ik lang in dat we dat hebben gedaan. Lijkt,

[01:35:54] je moet een emotionele connectie hebben. Dus inderdaad, we willen sowieso meer inzetten, op die groente redden, maar we willen gewoon meer inzetten, op hoe maken we de mensen, meer bewust van, wat is goed eten. Soms gedaan, daarom heb ik ook zoveel praat over de retail, over dit en dat hier, we moeten even een beetje stilstaan, dit is de eetcultuur die we hebben. De eetcultuur, als we nu iets omdraaien, van ingrediëntenlijsten, de top drie ingrediënten, altijd water, olie en suiker. Willen we dat? Willen we niet betere producten? Willen we niet andere mensen steunen? Willen we niet...

[01:36:24] Maar ook gewoon even nog, ter duiding, de hoeveelheid van product, of de hoeveelheid van een ingrediënt, als er meer van in zit, dat staat altijd bovenaan, en dan gaat het naar minder, op een ingrediëntenlijst. Inderdaad. Wow, absurd is. Als je dat beseft, en dan krijg je een ingrediëntlijst. Maar dus daar wel besef van, oké, ik heb ook wel besef voor mezelf, ik wil niet meer, gelijk dat je voor zei, B2B6 en dit en dat. Ik denk dat ik veel rijker zou kunnen zijn, dan dat ik nu ben,

[01:36:54] en worden, maar, ergens heb ik ook wel van besef, ik ben een idealist, en ik trek idealisten aan, en ik wil zorgen voor mensen, bla bla, goed heet maken. Dat is voor mij eigenlijk rijkdom, en niet per se cash. Het is niet de bedoeling van Davai, om ooit een multimillion winst neer te leggen, en als we dat hebben, steken we terug in de mensen, en in, allee, snap je, producenten doet en dat, niet aandeelhouder, cash, Tesla's. De kans is natuurlijk groot, als je op dat punt komt,

[01:37:22] dat er dan lang aanboden komen, om je uit te kopen. Ja, maar fuck that. Allee, nee, echt, fuck that. Ik denk, ik ga niet Davai verkopen, als het niet, als ik niet weet, dat het goed doorgaat, want ik denk, dat heb ik ook al heel veel gezien, omdat ik al zo lang zit in start-ups, en veel start-ups ken, veel founders, eens dat ze verkopen, twee, drie jaar later, it's gone. Het is oftewel opgenomen, het is oftewel verwaterd, het is oftewel,

[01:37:54] uitgehold. Ja, uitgehold, en dat creëert weer een opportuniteit voor iemand anders, om in het stappen te zeggen, ik ga dat beter doen. Dus dat is wel altijd nice, maar het ook wel de bedrijven, die het al honderden, tientallen jaren goed doen, en die zijn meestal in beheer, van hetzelfde founding team, of er zijn mensen bijgekomen, met dezelfde ideeën, en de werknemers, en de dit, hebben ook allemaal inspraak. En denk, zo'n bedrijf wil ik liever, maken, dan ooit, hier aan tafel zitten, en denk van, oh, gelukkig heb ik nu zes miljoen,

[01:38:23] maar mijn baby van tien jaar, is wel echt een, afgedankte pasta. Oké, ja, dat kan de, stoefen, en de tijd, over de cash die je hebt gemaakt, maar, for what? Allee, snap je? Echt gewoon, for what? Dus nee, ik wil niet, ik wil niet uitkopen, of als ik uitkoop, doe ik het gewoon aan, een even grote idealist, als mij, die dit gaat doorzetten, om het goed te houden, en dat, dat zet ik wel echt van, als ik het ooit verkoop, een fucking zieloes bedrijf, ja, shoot me.

[01:38:53] Allee, van echt, dan, dan, dan zijn al mijn idealen weg. Ja, gelukkig, gelukkig nu, is dat nog niet aan de orde, maar, we kunnen misschien wel, allebei, naar voorkijken, naar 2025, wat er, mag verwacht worden, van, dat vaai, hoe dat, misschien makkelijker aan, de dumplings geraken, ook. Ik denk, veel meer inzetten, op, out of home, in de zin van, die retail, wil ik doen,

[01:39:22] met een paar partners, dus weer klein beginnen, gewoon, kleine zaken, owners, independende, leisers, niet voor de grote contracten, want dat zit gewoon niet in ons, en dat willen we even niet doen. Pop-ups, events, dingen organiseren, waar je samen kunt eten met mensen. Voight, we hebben met Let's See Food, samenwerkt in Gent, en dan hebben we eigenlijk, gewoon gekookt, met de ingrediënten, die zij over hebben, wat is Let's See Food, ze verzamelen, eten, dat is afgedankt, of niet meer verkocht in supermarkt, of in hotels en restaurants, en zij geven dat gratis, of vroeg één euro weg, aan mensen,

[01:39:52] die het moeten hebben, niet per se in armen, maar voight, geinen kunnen ook gewoon gaan. Maar dat wordt heel hard gezien, als zo poor people food, en shit food, maar dat zijn echt goede producten, dus wij zijn die gaan halen, we hebben daarmee gekookt, we hebben daar recepten mee uitgewerkt, met dumplings, maar ook gewoon recepten, we hebben dat gratis gegeven aan mensen, of als mensen vijf of tien euro worden betaald, ervoor die ons het geinen Let's See Food. Ik denk, zo'n project meer, dus meer gewoon tonen van, er is zo'n abundance, van good food, zo'n abundance,

[01:40:22] maar we doen er eigenlijk niet genoeg mee. En denk dat mee tonen, en ook gewoon on location, want we zijn niet goed in die retail game, we zijn er gewoon niet goed in. We zijn wel heel goed in die personal game. Dus daarop hoeveel meeg in zitten. Pop-ups, uiteindelijk denk ik ook een restaurant, maar dat is misschien 2026, maar echt gewoon heel veel focussen op. Hoe zou je voor een leuke plek creëren, waar mensen naartoe kunnen gaan, goede belevenissen hebben, en goed eten hebben. Dat is denk ik het plan voor 2025 tot

[01:40:52] 2090, whatever. Als ik kijk naar bedrijven in jouw grootorde, in jouw categorie, om het zo te zeggen, maar mee dan niet een beetje in een dumpling-categorie bedoel, dan zie ik ook heel veel collabs ontstaan. Ik denk dat je dat zelf ook wel al een beetje ziet en afvoert, denk ik. Zat dat ook op de agenda? Sowieso. En ik denk nu vooral behind the scenes doen we die collabs. Dus voor Pureto, die foodtruck, die zijn begonnen bij ons in de foodtruck. Daar hebben ze gewerkt en nu zitten ze bij ons in Schellebelle

[01:41:21] als stock en ook productiegeuimd een beetje. En dat hebben we ook wel gemerkt. Dat heeft hun heel veel geleerd. Wij hebben daar ook heel veel aan gehad. Het eindelijk collega's en dit en dat. Voor mijn ding in Spastology gaan we ook volgende maand iets samen doen. Ah, cool. Ja, inderdaad. Dus ik merk wel van inderdaad, dat is leuk, dat is nice en dat gaan we ook meer en meer doen. Zeker ook omdat eten is dat persoonlijke ding. Je moet dat inderdaad persoonlijk maken. Je moet die collabs doen. Hoe? I don't know. Ik denk gewoon weer heel davais. We gaan gewoon erin springen

[01:41:51] en we zien wel soms hebben die niet gaan plakken. Sommigen niet. Maar we gaan gewoon doen en vooral denk ik met mensen die we respecteren. Ik denk dat vooral is een beetje wat bij mij is omgeslaan dit jaar. Ik heb nooit genoten van mijn ziel deels of volledig te verkopen of dingen waar ik niet achter sta. And sure, sometimes you gotta do it maar dan praten we over administratie of boeken en blablabla. Whatever. Maar niet van I endorse this product in totaal. Dus ja, ik ga ook wel echt

[01:42:21] denk ik enkel vissen in een kleine pool van mensen of dingen die ik steun. Dat gaat waarschijnlijk de omzet niet exponentieel laten stijgen. Maar dat gaat ook wel het leven leuk maken. Ja, maar ik denk dat inderdaad als het leven leuker is is dat al heel veel waard. Maar anderzijds denk dat je beter bent met een paar echte believers. Ja. een aantal core ambassadors die voor langere tijd bij je blijven en die gaan blijven praten over je dan dat je

[01:42:51] een hippe, toffe influencer veel geld betaalt voor één of twee posts maar dat je gewoon nul return aan hebt. Ja, inderdaad. Dus ja, dan vesten misschien beter de grote vesten in een kleine vever dan de vesten die niet opbrengen voor je. Maar dat is wel een goed voorbeeld ervan was hadden iemand een van onze fans op Instagram die had gecomment op een van onze video's toen we switchten van Nederlands naar Engels die zei oh, ik vond dat toch wel leuk toen jullie Nederlands deden en die Engels subtitles

[01:43:20] we hadden nooit gehoord van haar of zo een paar DM's maar niet zo zat of zo we hadden gepraat maar we hadden gezegd tja, eigenlijk klopt dat wel dan hadden we de volgende video gedaan eigenlijk dat zij zei eerst zei weer nee maar toen dachten we waarom niet zij is afgekomen naar de laatste footing want ze had zoiets van wauw, zo leuk en al en zei oh merci en ze heeft dan echt zo ziek ze te bedanken van merci, merci en ze heeft 80 euro en dumplings kocht bij die broccoli drop en het is niet van wauw, dit is een strategie om omzet te genereren ofzo maar je merkt gewoon van als je luistert en als je praat en als je dat doet met mensen en als je echt werkelijk hier moeite instekt

[01:43:49] want het was nooit mijn plan van oh ja als ik nu praat met haar ga ze 80 euro en dumplings koopt het was gewoon zo oh, ze heeft gelijk en dat heb je praat en wat denk jij daar en bla bla bla je hebt wat je doet wat je ziet die je praat wat en ja dat wordt iemand die echt een ambassadeur dat wordt een ambassadeur ja inderdaad en heel veel mensen ik merk dat ook heel veel mensen komen naar mij van oh merci en what the fuck jullie video's zijn zo leuk wat je doet is zo wijs en ik vind het altijd zo ik merk dat ik kan daar niet zo goed mee om in de zin van ik vind het leuk dat mensen zijn gelijk dat was ook zo Paradise City voorbeeld

[01:44:19] er kwam een guy backstage bij ons bij de foodtruck en bij ze wie de fuck zei alleen wat je moogt hier niet zijn en zei ah ja ik volg u op LinkedIn ik vind het echt cool wat je doet en al en bij zei ah merci en zei ah dat is super leuk een rockstar momentje ja maar zo heel grappig want je doet dat naar niveau je weet dat dat zo je weet wat mensen dat leuk vinden en sowieso super bedankt en al die mensen maar net zo van ja dat is grappig dan besef je echt van wauw je doet echt iets

[01:44:49] nuttig je bent echt iets leuk en toen je mensen leven en ik moet dat nog ergens beter kunnen plaatsen maar sowieso shout out naar iedereen die dat doet zeker eerst persoon weet ik nog een kompas vier uur s'nachts vier uur s'nachts heb je gewoon al gezegd een kompas dat weet al van alright cool dat is dat gaat nu al een goed verhaal dus je staat daar uit de haak vier uur s'nachts te dansen compleet uit de haak inderdaad vier uur s'nachts te dansen kankerharde techno superleuk komt er een guy naar mij tikt op mijn schuld

[01:45:19] hé hé en hij zei zo wacht wat en ik zei ja ja hij zei die dupling guy ik zei ja ja zalige video's man echt top en dan ben je zo doodspetsen en ben zo what the fuck en ik zei out of all places out of all fucking places en dan besef je gewoon oké grappig

[01:45:47] we must be doing something right als deze guy zo complete out of his mouth pupille zo groot komt naar mij gezuikt maar vooral je moet vooral beseffen als mensen zoiets doen is omdat ze het echt echt goed vinden want ze gaan eerder een slechte review schrijven of het slecht onthouden dan dat ze gaan zeggen hoe goed dat ze het vinden ja als ze het oké vinden dan vinden ze het oké en gaan ze niet de moeite doen om het te zeggen dan gaan ze het echt goed vinden dan pas gaan ze die stap nemen dus dan weten van oké er is hier iets

[01:46:16] iets die raakt iets die blijft als je op de bolle naar mij komt en zegt zelfs video's man dan weet je van oké we must have done something right en ik denk dat we al heeft me getoond van oké daar moeten we meer op inzetten dat is onze sterkte we gaan nooit goed zijn in geoptimaliseerde ad campaigns om een 1 plus 1 collega-uitkorting te doen nooit ook niet wat we willen doen maar als we meer spetsers in de kompas naar ons kunnen letten komen en zeggen van wat jullie doen is nice en thank you for doing what you do

[01:46:46] dan hebben we weer een beetje geplikken opvlak van smaken want dat zijn nu allemaal dingen die misschien minder dumpling per se related zijn je hebt nu een aantal course maken ga ik maar zeggen die al een tijdje in het gamma zitten met het wegvallen van retail en een andere toekomst voor je verkoopkanaal gaat maar zeggen komt er daar variatie in dan? ik denk smaken bij ons vertrek uit een groente dus voor het alke smaak die we hebben

[01:47:15] kijken we eerst naar wat is de hoofdgroente wat kunnen we daarmee pairen dus dat dan voor het de broccoli pesto is broccoli de cream barbecue verdriet uit zwarte bonen sweet tomato uit tomat, zwarte bonen en paprika dat is wat meer chili con carne en de creamy cauliflower uit cauliflower en dan kijken we van het die groente hoe maken we daar echt in hoe laten we hem shinen want ons doel is wel minstens 70% groente in de vulling liefst 80% zo voor de broccoli is 86%

[01:47:46] en dan ik denk ik denk dat dat ook misschien makkelijker is voor een broccoli om meer broccoli erin te krijgen dan pakken we een tomaat ja sowieso want tomaat is veel te nat alleen dus hij moet iets hebben dat is waar die vocht opneemt hoe wij vertrekken is net we kekenen die groente maar ik denk nu zijn we zo op een bottleneck gekomen van we hebben nu vijf cores maken er kan misschien een zesde bijkomen maar machinaal en daar heb ik ook al gemerkt die machine was een heel goede blessing om deze volumes aan te kunnen zoals van een pukopop tomorrowland dat en dat

[01:48:15] logisch is dat ook volume nodig maar het limiteert u wel een beetje je leert wel uw limieten kennen voor die machine moet wel een vulling doorduwen die nat genoeg is maar niet te nat zo kent zo het een pappige vulling ik denk de volgende smaken die we gaan maken gaan weer handmatig zijn omdat dan kunnen we we hebben nu ons vast gamma en dat zijn echt goede smaken en we kunnen wel een beetje verbeteren en misschien één of twee extra smaken maar we zouden tien, twintig, dertig smaken kunnen maken limited edition

[01:48:45] super leuk super wees die gewoon zo'n andere sensatie kunnen geven want ik denk daar hebben we gewoon gemerkt wij maken goede gerechten met die dumplings op de festivals maar we kunnen heel makkelijk nieuwe gerechten maken maar als we nieuwe dumplings willen maken is dat zo hoe moet ik zeggen het is nu echt heel gemakkelijk om tien gerechten te maken met cream barbecue dumpling dan een nieuwe cream barbecue dumpling nieuwe stock nieuwe dit nieuwe flows het is nog steeds een business het moet nog steeds wel efficiënt zijn

[01:49:14] terwijl handmatige dumpling dan kunnen we echt focussen op de dumpling maar daarvoor hebben we chef Owen en die doet bij ons alles van ontwikkeling en productieflow en die voert ook dat hij eigenlijk een appelstoodle dumpling gaat maken dat is een zoete want hij wil al lang een zoete dumpling maken en die is volledig handmatig want je kunt niet appelstukjes in de machine kleigen of dat wordt pap dus je wilt echt wel die bijten hebben van appelstukken en dat enkel handmatig dus in de toekomst van innovatie bij de vriend is ofte alleen gerechten hoe zorgen we voor dat die machine

[01:49:44] alle dumplings meer gerechten hebben of hoe maken we handmatige en niet gewoon dan een dumpling maar dan echt zo'n fucking smaakbeleving ik heb bijvoorbeeld nu een idee in mijn hoofd van je maakt een dumpling je doet hem toe en dan met een spuit stikt je er nog wat extra juice in maar je kunt dat niet doen terwijl dat je merkt want dat is te nat maar op het einde wel dat als je hem openbijt dat echt zo dat doet me denken aan zo'n Chinese soep dumpling ja ja ja en die doen ook met gelatine alleen steken die in de soep en dan vriezen die aan ja zo'n ding maar dat kun je allemaal niet doen met

[01:50:14] massinaal of kun je dat wel doen maar dat gaat gewoon not the greatest thing in the world zijn terwijl het zou cool zijn denk ik om echt ooit voor het go-milieu prijs te winnen voor de dumplings maar dan moet je echt gewoon naar de handmatig gaan en als ze dat idee hebben binnen 2, 3, 4 jaar om echt een heel goede zaak neer te zetten maar je moet niet per se handmatig dumplings maken om een go-milieu prijs te winnen je kunt die ook winnen

[01:50:44] voor social media ja vraag maar aan Bruna ja ik weet ik weet ik weet ik weet maar ik denk ik wil een go-milieu prijs winnen van fucking insane vegan dumplings zo dat social media heeft Bruna al not gonna compete in that not gonna compete in that een ander jaar een andere competitie dat is waar who knows ik moet nog mijn surprise surprise motherfuckers in vinden nu is het gewoon bijten in een broccoli bijten in een broccoli mag ik dat maar zoveel keer doen ja voilà je kunt dat niet verhaal een soort

[01:51:14] ananas dumplings in een broccoli dat zou wel grappig zijn zo echt zo bijten in een ananas kan water maar doen kan misschien ook ja nee ik hoor dat idee nou weer oprabbelen ja ik denk dat is het probleem heel vaak bij Davai we hebben te veel ideeën en we doen we gaan iets minder doen zoals ik nu zeg ik ben ik heb geleerd om te zeggen binnen twee of drie jaar in plaats van laten we dat nu doen want dat was het heel vaak laatste maand was ook hebben we heel veel gedaan maar iets te veel en ik wacht ook aan mijn

[01:51:44] energie niveau's en iedereen we waren echt op en leuk voldaan maar op dus ik denk het komende jaar ik ga gewoon een stabilisatiejaar zijn gaan we beter doen wat we al goed doen gaan we niet weg gaan van onze core value en dan binnen een jaar of twee gaan we kijken van hoe gaan we nu echt goede kruis spenden maar volgend jaar is dat wel sowieso goede dumplings goede recepten goede events grappige video's op social media ietsje minder broccoli bijten maar nog steeds goede bijten

[01:52:14] I guess nu stel dat er volgend jaar nog een drop komt omdat je toevallig nog aan extra broccoli broccoli komt of een andere groente iemand die deze podcast luistert maar nog nooit een dumpling heeft een dumpling heeft klaargemaakt thuis ja hoe beginnen ze daaraan het handige is bij die drops steken we een receptenkaartje erbij en als we nodig hebben om het klaar te maken dus voor u nu ook bij die broccoli drop had u broccoli dumplings had u arabiaten saus en had u poccius gommasio

[01:52:43] dus eigenlijk kunnen we dat aan de gerecht maken en als je wat moet pumpen doe je wat oleven bij en pepajun en het is klaar maar hoe begin je erbij stel bijvoorbeeld ze gaan nu er zijn overal ondertussen oost-europese supermarkten de mensen kunnen niet wachten om dat een keer te proberen want ze haten vegetarische dingen dus ze gaan toch achterin met vlees ik ga ervan uit dat dat een gelijkaardige breiding gaat zijn nee dat is grappig de ristische dumplings

[01:53:12] die kookt geen water onze bakt je in de pan omdat wij stoomen onze dumplings voor waardoor dat deeg stabiel is om te bakken in de pan maar als je echt wilt ga naar de ristische supermarkt in Gent zijn er twee in Brussel als je ook in ontwep ook pelmeni heel goedkoop 5 euro de kilo 8 euro de kilo als het mee is wordt geëscamd niet doen maar je krijgt ook voor wat je betaalt stel je het is lekker combineer het met zuureroom en een beetje dille het echt de staple van

[01:53:42] russian food de meest og deel maar het is ook wel 20% van die dumplings gaan in het water uit elkaar vallen want het is gewoon er zijn niet echt zoveel goede kwaliteit vlees dumplings in de supermarkt nu jammer maar ga het wel echt een taste krijgen van recycle natuurlijk maar als je de onze wilt we gaan waarschijnlijk weer een drop doen in februari dit was wel een testdrop die we nu hebben gedaan in december en in februari willen we al onze dumplings keek online zetten doen we onze broccoli dumpling maar dat gaat zijn allemaal

[01:54:13] want weer al voor ons is het ook wel echt heel veel zoeken gelijk met die broccoli campagne nu ook die we hebben gedaan van de drop we hebben ook wel gedacht van oké hoe gaan we dat doen welke recept dit en dat bla bla bla en weer al hebben we heel veel geleerd van oké dat moet beter dat moet beter dat hebben mensen gezegd dat was heel goed en dat was een beetje minder we verpakten alles in karton zakken die schuurden gewoon dus dat was ook niet echt zo wees om aan te komen misschien had je naar de aflevering met Stefan van deze podcast want er is een reden waarom het footbag niet meer in het back zit ik weet want het is bad het is bad

[01:54:42] het is footbag ik weet het in kartonnen do is het veel slimmer en zoals hergebruikbaarder maar ja dus dat zijn allemaal learnings denk ik die de typische shit zijn bij een bedrijf dat snelheid en doen vooropzet dan nadenken we denken wel na we denken zeker na maar we hebben liever wel leren uit fouten en oké fouten minimaliseren het is niet dat we slechte dumpings gaan hebben maar ze gaan vooruit inderdaad misschien niet in de beste zak neerkomen

[01:55:12] dus de volgende keer moeten we die zak verbeteren en zo'n ding maar de volgende drop komt februari en dan gaan we proberen kijken om nationaal ik zeg nu nationaal maar ik bedoel Vlaanderen en Brussel sorry Wallonië de dumpings te leveren thuis bij mensen dat wordt het idee en dan echt een heel goed campagne rond maken feedback verzamelen van mensen van oké wat vonden jullie en misschien met die feedback kijken van oké wat worden onze volgende voor dit jaar ideeën

[01:55:41] recepten klanten dit en dat dus dan krijg ik die drop dan zit er een receptenvisje bij maar als ik het niet wil doen dan is het wel olie in de pan erin flikkeren en zorgen dat ze voor hem zijn yes keer roeren met de pan totdat ze gehoord brein zijn en albei de kanten en het is ready easy easy makkelijk 5 minuten fantastisch en eigenlijk zijn ze lekker genoeg om zo wat snack te eten ook ja gewoon een beetje mayo bij sommigen of arabiotisch huis maakt echt niet zoveel uit nee vinden ze soms gewoon zo lekker

[01:56:11] of omdat Stefan lijst in deze episode ga naar foodbag.com slash bestellen ga naar de vaillet en als je wil er is een kortingscode op de eerste bestellingen min 15% als je het bruikt over de vaillet over de 20 ja is het echt kan gebruikt worden over de 20 bestel over de 20 let's go doen dus voilà nee Rusland super merci ik vond het heel boeiend ik vind het een leuk product jammer dat ik het niet meer in mijn lokale core uit ga vinden maar

[01:56:40] ik kijk er wel naar uit om het op een andere manier te krijgen yes en zoals ik zei mijn guilty pleasure was dat zelfs na het werken nog een keer opbakken en gewoon zo zitten sneukelen dat is top maar ook met saus super lekker zuureroom platte kaas ongelooflijk zo'n sausjes maar je kunt er alle kanten mee uit je kunt ermee doen wat je wilt ja en dat maakt het net zo leuk als je inspiratie wilt dan denk ik dat mensen op de instagram ook terecht kunnen zeker chaotic cooking heet het het is een leuke serie al dan niet met audio

[01:57:11] maar ik kijk wel uit naar wat er nog allemaal komt dank u wel merci om je uitnodig graag gedaan bedankt om te luisteren naar overeten vond je het een leuke aflevering deel deze podcast dan zeker met andere foodies tag me gerust op facebook of instagram via het overeten podcast honger naar meer dat is mijn maandelijkse nieuwsbrief vol eet, drink en luisterplezier schrijf je in via de website dat is

[01:57:38] www.overetenpodcast.be bedankt en hopelijk tot binnenkort